Het is niemand ontgaan: het zit er weer bovenarms op tussen Amerika en Rusland.

Beide landen kruisen opnieuw de degens in Syrië. Maar niemand weet exact waarom.

Er wordt geschermd met ‘het gevecht tegen dictator Assad’ of ‘de bestrijding van terrorisme’. Toch lijken dit vooral drogredenen te zijn. Nee, beide wereldmachten strijden om een groter belang.

Een belang dat amper aandacht krijgt in de media, maar een cruciale factor vormt in het conflict: uranium!

Voor een beter begrip van het conflict, moeten we veel dieper in de materie graven.

De spanning tussen beide landen flakkerde opnieuw op nadat het Russische Rosatom in 2013 het Canadese Uranium One overnam. Die laatste was goed voor circa 20% van de toekomstige uraniumvoorraad van de VS.

Rusland wist op die manier een strategische nucleaire positie te verankeren, en dat op Amerikaans grondgebied. Een doorn in het oog van de rechts-conservatieve politieke vleugel in de Verenigde Staten.

Door de overwinning van Trump flakkerde de haard verder aan, want de bewijzen tegen de Democraten, onder leiding van Obama en Clinton, stapelden zich op dat ze hier een ‘pay-to-play’ deal hadden opgezet met de Putin.

Immers, dit strategische belang druiste compleet in tegen de geest van het historische akkoord ‘Megatons for Megawatts’: een afspraak tussen Amerika en Rusland om hun kernkoppen af te bouwen, en er nucleaire energie mee op te wekken.

Dit programma luidde in 1993 het symbolische einde van de Koude Oorlog in: een machtsvertoon tussen beide grootmachten omtrent hun nucleaire oorlogsarsenaal.

Met de overname van Uranium One en de nieuwe spanningen in het Midden-Oosten, lijken beide landen de handschoen op te pakken voor een Koude Oorlog 2.0.

 

Klimaat(be)dreiging

Maar dit is slechts één kant van het verhaal.

Immers, er speelt tegenwoordig veel meer dan het nucleaire wapenarsenaal. Er komt een veel groter dreiging op ons af: de klimaatverandering.

De industrialisatie van onze moderne maatschappij zorgde ervoor dat we steeds meer fossiele brandstoffen gingen verbruiken, waardoor we steeds meer CO2 de lucht in bliezen.

Op zich ging probleem, zolang de hoeveelheden binnen de perken bleven. Maar in de afgelopen decennia overschreden we duidelijk de limiet van het toelaatbare, waardoor onze atmosfeer langzaam maar zeker begon op te warmen.

Dit zal op termijn desastreuze gevolgen kunnen krijgen voor het leven op aarde. Wie een blik naar Mars richt, kijkt in zekere mate naar de toekomst van onze planeet: complete droogte.

We moeten dus vol op het rempedaal inzake CO2-emissies. En we hebben er ook een antwoord op gevonden: elektriciteit. Alles moet elektrisch, omdat het ‘de uitstoot van CO2 drastisch doet verminderen’.

We horen het graag, van dit soort ethische statements door politici en andere leiders.

Maar ook hier is de waarheid helaas weer van een andere orde. Elektriciteit komt niet zo maar uit de lucht gevallen. Je moet elektriciteit opwekken door middel van een energiebron.

Alle alternatieve energiebronnen – zonne-energie, windenergie, … – ten spijt, het zijn slechts fracties van het globale productieplaatje van elektriciteit.

Hieronder ziet u hoe de Amerikaanse elektriciteit wordt opgewekt.

Van het totale elektriciteitsproductie wordt bijna 20% (!) opgewekt door kerncentrales.

Anderzijds zijn de alternatieve energiebronnen voor elektriciteit nog altijd verwaarloosbaar, als je ziet dat circa 70% afkomstig is van de verbranding van kolen en gas.

Bovendien is er een groot nadeel aan alternatieve energie: het is ‘peak load’.

Oftewel, het is elektriciteit die enkel ingezet kan worden op bepaalde piekmomenten. Maar wat je vooral nodig hebt, is de ‘base load’. Het constante toestroom van elektronen over het net.

Die kan je enkel verkrijgen door constante energiebronnen, zoals fossiele brandstoffen of kernenergie. En als u weet dat die laatste verantwoordelijk is voor geen enkele uitstoot van CO2, dan begint u het plaatje wellicht al wat beter te vatten.

 

Explosieve onbalans

Uranium kon wel eens de belangrijkste energiebron worden voor het behoud van ons klimaat, en dus onze moderne maatschappij. Geen wonder dat de grootmachten hier alles voor in de strijd gooien. Dit gaat over leven of dood!

De geheime oorlog rondom uranium kon in de komende periode wel eens in een stroomversnelling geraken. Want de berichten die we uit de sector opvangen, zijn op z’n zachtst gezegd alarmerend!

Vandaag zijn er wereldwijd zo’n 450 nucleaire sites actief. Goed voor 10 tot 15% van de globale elektriciteitsproductie. Met de bovenstaande wetenschap in het achterhoofd, moet je niet raar opkijken als landen hun nucleaire energiecapaciteit gaan uitbreiden.

Dat is ook letterlijk wat er op til staat. In de volgende jaren worden er meer dan 50 nieuwe nucleaire sites opgeschakeld.

Dat ‘opschakelen’ klinkt eenvoudig, maar dat is het verre van. Het vergt heel wat energie, om de boel draaiende te krijgen. Dit opstartproces vereist een uitzonderlijke hoeveelheid van verwerkt uranium.

Bovendien willen we de term ‘verwerkt uranium’ ook nog even onder uw aandacht brengen. Want het is NIET zo dat dit goedje gewoonweg uit een kraan komt gelopen, of ergens voor het oprapen ligt.

Nee. Vooraleer yellow cake (de bijnaam voor het ruwe materiaal) daadwerkelijk bruikbaar is voor consumptie, moet het basismateriaal eerst nog door een heel intensief verwerkingsproces. Gemiddelde doorlooptijd: 2 jaar!

En dan hebben we het grootste probleem nog niet vermeld. De aanvoer van nieuw uranium zal in de komende jaren niet toenemen, maar eerder stabiliseren, of zelfs afnemen als we sommige bronnen mogen geloven.

Dit zal in de komende jaren voor een stevige onbalans in de uraniummarkt zorgen. Volgens recente berekeningen kan het tekort aan verwerkt uranium in de komende 10 jaar oplopen tot 730 miljoen pond.

Ter illustratie: de jaarlijkse markt voor kernenergie verbruikt circa 70.000 ton aan verwerkt uranium. Dit zijn dus tekorten die erg zwaar gaan doorwegen.

De bovenstaande grafiek vertelt het volledige verhaal. De jaarlijkse tekorten lopen steeds hoger op. Maar raar genoeg lezen we nergens berichten over het uitbreiden van de productie van uranium.

Integendeel, de meest recente berichten spreken over het afschakelen van productie door de grootste spelers ter wereld.

Kazatomprom, de grootste uraniumproducent ter wereld, besloot eind 2017 om haar productie te verlagen met 20%!

Ook Cameco, de grootste onafhankelijke producent van uranium, zette het mes in haar productie door enkele belangrijke sites stil te leggen.

Dit zijn belangrijke signalen voor de uraniummarkt. Het dreigende tekort als gevolg van de toename van de vraag kan in een stroomversnelling komen vanwege productiedalingen.

 

De ‘Miljonair Matchmaker’

Waarom zouden deze giganten in de uraniummarkt de kraan dichtdraaien? Op die vraag kan slechts één antwoord zijn: de prijs!

De prijs van uranium zit al jaren in verval. De prijscorrectie zakte dermate diep weg, dat de huidige prijs van +/- 20 USD/pond zowat de helft van de feitelijke productieprijs is.

Moeilijk te geloven, maar toch de keiharde realiteit voor de uraniumsector. De onderstaande grafiek van de uraniumprijs over de afgelopen 20 jaar spreekt boekdelen.

Er is dus 40 tot 50 USD/pond nodig om uranium breakeven te mijnen. Aan 20 USD is de complete sector in faling. Er wordt niet voor niets hard aan de alarmbel getrokken door de grootste spelers in deze sector.

Hun drastische ingrepen om grote delen van hun productie te stoppen, zijn een absolute noodkreet. Een ultieme poging om de uraniummarkt te kantelen, zodat de prijs van uranium snel hogere oorden zal opzoeken.

Wie alle aspecten van het uraniumcomplex samen gooit, kan maar tot één conclusie komen. Deze sector staat op springen.

Hoe je er ook naar kijkt – geo-strategisch, klimaatgewijs, vraag/aanbod structuur – alles wijst in de richting van een aanstaande prijsexplosie voor ‘yellow cake’.

En gelukkig voor u hebben we dit al eens meegemaakt. In de periode van 2003 tot 2006. Dat was eveneens een periode waarin er een structureel probleem ontstond in de uraniummarkt.

U kan zelf nog eens een blik werpen op de voorgaande prijsgrafiek van uranium. De prijs van uranium begon die periode aan 8 USD per pond, en eindigde op bijna 140 USD. Een hallucinante stijging, maar helaas was het voor weinigen weggelegd.

Want je kan niet direct inspelen op de uraniumprijs. Er bestaat geen spotmarkt voor uranium. Maar u kan het natuurlijk op andere manier bespelen. Zoals de beste uraniumaandelen in portefeuille te verzamelen.

Met de grote bedrijven in de sector kon je destijds je inleg 10x laten gaan.

‘Wauw, wat een grafiek’ horen we u dan denken. En daar heeft u zeker overschot van gelijk.

Maar er waren nog veel beter plekken om uw geld aan het werk te zetten. Namelijk bij de kleinere uraniumspelers. De opkomende producenten of exploratiebedrijven. Deze gingen vaak nog een veelvoud hoger dan de marktleiders.

Om een voorbeeld te geven, hieronder ziet u het prijsverloop van Denison Mines in de bewuste periode. Een prijsstijging van ruim +2.500%.

En dan was Denison nog een relatief ‘bescheiden’ aandeel in dit segment. Er waren junior uraniumaandelen die duizenden procenten hoger schoten!

Het was een uitzinnige periode, voor wie aandelen in deze sector had. En die tijd komt nu terug. Daar zijn we rotsvast van overtuigd. Wie vandaag aandelen in de uraniumsector bezit, zal straks een groot vermogen kunnen vergaren.

Maar wie vandaag de beste junior uraniumaandelen heeft, die vergaart straks een grote rijkdom. Dit zijn van die unieke ogenblik waarop de miljonairs van de toekomst worden klaargestoomd.

Met het Grondstoffen Rapport van Slim Beleggen volgen we dit segment op de voet. We hebben de beste juniors in beeld, en analyseren hun cijfers tot in details.

We hebben een shortlist voor u klaar met 5 concrete KOOPTIPS voor uranium. Vijf posities die iedere belegger onmiddellijk kan kopen bij z’n broker of bank. Een van deze posities zal straks een klepper van formaat worden, daar twijfelen we geen seconde aan.

En het team van het Grondstoffen Rapport blijft actief speuren naar nieuwe kansen in de uraniumsector. Zorg dat u ook een zitje op de eerste rij krijgt.

Ga meteen aan de slag in uranium. Volg de stappen hieronder: