Laten we om te beginnen Schrödingers kat beschouwen. Het gaat hier om het beroemde gedachte-experiment in de kwantummechanica waarbij Schrödinger probeert te illustreren dat één enkele neutron zich op meerdere posities tegelijkertijd kan bevinden tot het moment dat het wordt waargenomen. Dit is overigens een bewezen theorie dat wetenschappers nog niet kunnen te verklaren. In het gedachten-experiment van Schrödinger stelt hij zich een kat voor in een afgesloten doos met een mechanisme dat op een willekeurig moment, getriggerd door de halfwaardetijd van een instabiel atoom, een voor de kat dodelijk zuur zal loslaten wat de kat zal onmiddellijk zal doden. Eenmaal in de doos opgesloten met het dodingsmechanisme, zo beweert (de misschien wat wrede) Schrödinger, is de kat zowel dood als levend. Niemand kan het weten, totdat de doos opengemaakt wordt. Dit gedachten-experiment kan net zo goed toegepast worden op de Amerikaanse schuldensituatie. Op het moment zit er een enorme schuld in de spreekwoordelijke doos waarvan de uitkomst niet bekend is totdat men in staat is te “zien” of observeren wat er werkelijk voor schuld daar achter de schermen schuil gaat. Veelal wordt de staatsschuld van een land naar buiten gebracht ten opzichte van het bruto nationaal product. Maar wat heb je eigenlijk aan zo een dergelijk getal als het eigenlijk onmogelijk is een staatsschuld in één jaar terug af te lossen met het bruto nationaal inkomen. Een cijfer dat de overheidsinkomsten afzet tegen de kosten van de rente die het moet betalen over de staatsschuld zou volgens de schrijver van dit artikel al een stuk duidelijker maken. Er zijn immers landen die decennia lang een staatsschuld bezitten van meer dan 100 procent ten opzichte van het bnp, kijk maar naar Japan, en ook daar is de bom nog niet afgegaan. De grootte van de schuld lijkt zelfs niet relevant zolang de schuld beheersbaar is. Het is dus relevanter om de staatsschuld van een land te meten door de inkomsten van het land af te wegen tegen de kosten van het bezitten van de staatsschuld. Dit geeft een interessante indicator waardoor de staatsschuld van Amerika ineens niet meer zo groot ‘lijkt’. Het is namelijk zo dat de kosten voor het onderhouden van deze schuld in lange tijd niet meer zo laag geweest is als men dit afweegt tegen de inkomsten van de staat. De netto kosten tegenover de inkomsten staat zelfs gelijk aan die van de situatie in 1970 en de dollaraflossingen bereiken zelfs het niveau uit 1995. De netto rentebetalingen waren in 1995 $232,1 miljard waard dit vorig jaar $229 miljard bedroeg, of te wel, 8 procent van de inkomsten van de staat. Er moet zeker een kanttekening gemaakt worden dat met een dergelijke beleidsvoering van de Federal Reserve, een rentestand van rond de 0 procent, het vrij logisch is dat de kosten op deze schulden nihil zijn, en met het enorm grootschalig opkopen van staatspapier er voor veel geld een beetje groei, en dus staatsinkomsten ‘gekocht’ is. Als de rentestand alleen al zou verdubbelen, van 0,15 naar 0,30 procent (deze getallen kunnen iets afwijken, maar zijn zeer klein), zou dit de kosten voor het onderhouden van de Amerikaanse staatsschuld van 8 procent direct naar bijna 30 procent tillen. En u gelooft dat Janet Yellen de rente stapsgewijs wilt verhogen? Het zou de strop betekenen voor de Amerikaanse overheid. Op dit moment is de kat nog zeker in leven, dat is wat we observeren, maar zou voor iemand die enkel de theorie kent allang dood kunnen zijn. Zorg dat uw financiële zaken op orde zijn en begin vandaag nog met het verdienen van €500 per dag!