We lazen een interessante thesis over goud en de centrale banken op de blog Alphaville van de FT. Alhoewel de blogger van dienst, Izabella Kaminska, niet twijfelt aan een uiteindelijke monetaire interventie door de Fed (via QE), lijken de consequenties steeds destructiever te werken op de Treasury markt van de VS. Want in plaats dat beleggers aangezet moeten worden om de extra liquiditeiten te gaan investeren in risicogerelateerde activa, wordt de excessieve cash in Amerikaanse staatsobligaties belegt. Het gevolg kan leiden tot negatieve rentes, wat wel eens veel destructiever kan doorwerken dan deflatie op termijn. Een studie uit 2012 van de St. Louis Fed wees erop dat de Fed tijdens de depressie van de jaren 30 met een vergelijkbaar probleem werd opgezadeld. De Fed zag zich ook genoodzaakt om het opkoopprogramma van korte termijn staatsobligaties – QE – een halt toe te roepen in 1933. Maar QE hield niet op voor de Fed, ze ging alleen onder een andere vorm verder. De Fed liet de Treasury het ‘vuile werk’ doen via de nationale goudreserves van de VS.

On August 28, 1933, Roosevelt called all outstanding domestic gold into the Federal Reserve Banks; on January 30, ownership was transferred, before revaluation, to the Treasury from the Federal Reserve Banks in exchange for (paper) gold certificates. When gold’s price increased to $35 per ounce from $20.67, the Treasury realized a windfall profit of more than $2 billion. During 1934-36, the Treasury purchased $4 billion in gold in international markets, sharply increasing bank reserves and the monetary base.

Een vergelijkbare oplossing zou vandaag opnieuw gehanteerd kunnen worden door de beleidsmakers van de Amerikaanse overheid en bij de Fed. Het zou de huidige druk op de obligatiemarkten in de VS doen afnemen, zonder dat er een onderbreking komt in de toevoer van liquiditeiten om de uitstaande schulden de inflateren. Uiteraard ging destijds aan het goud-mechanisme een belangrijk onderdeel vooraf: de herwaardering van de vaste goudprijs, van 20,67 dollar per ounce tot 35 dollar per ounce. En dat is precies hetgeen wat we hier al jaren schrijven. Schuld is een boekhoudkundig begrip! Als de balans uit evenwicht is geraakt door een ‘zware’ passiefzijde, dan moet men de actiefzijde herwaarderen. Het enige actief dat centrale banken op hun balans hebben staan is GOUD! Het is de dame bij FT ook opgevallen dat de centrale bankiers sinds enige tijd netto-kopers van goud zijn geworden. Een stevige herwaardering van de dollarprijs van goud is voor ons nog enkel een kwestie van tijd. De belangrijkste vraag die dan rest is: hoeveel moet goud geherwaardeerd worden? Als we rekening houden met de schulden op de balans van de Fed en de hoeveelheid goud aanwezig in hun kluizen, dan bekomen we vandaag een goudprijs van om en bij de 11.000 dollar per ounce! Of er daadwerkelijk een 1-op-1 herwaardering zal doorgevoerd worden, valt nog af te wachten. Maar de huidige marktprijs van goud van 1600 dollar is duidelijk te laag om de lading te dekken. >>> Weet u al welk GOUD bij u past?