Francois Hollande had zich zijn periode als president waarschijnlijk heel anders voorgesteld. Maar hetzelfde geldt voor de inwoners van zijn land. Tijdens de verkiezingsperiode had Hollande namelijk een aantal beloftes gedaan die hij nu onmogelijk kan waarmaken. Bijna dagelijks worden er in Frankrijk nieuwe golven massa-ontslagen en sluitingen van fabrieken aangekondigd. De pechvogels die met de sluiting van hun bedrijven geconfronteerd worden, hebben weinig kans op het vinden van een nieuwe job. De werkloosheid in Frankrijk bedraagt 10,5 %. Radicalisering dreigt Hollande had in zijn verkiezingscampagne de nadruk op de arbeidsmarkt gelegd, ze verklaarde met de hand op het hart aan de kant van de arbeiders te staan. Maar anderzijds is hij gedwongen om een omgeving te creëren waarin de bedrijven kunnen floreren. De 2 blijken moeilijk te verzoenen. Frankrijk heeft een lange traditie van sociale conflicten die op straat worden beslist, vertrekkende van de Franse revolutie. Ook nu dreigt een radicalisering van de arbeidersklasse, zodat Francois Hollande nog warme uren te wachten kunnen staan. Het Arcelor Mittal-protest kan in ieder geval een voorsmaakje daarvan worden.