Het is bal bij PIMCO, één van ’s werelds grootste obligatiefondsen. De Wall Street Journal schetst een tamelijk ontluisterend plaatje van de huidige situatie bij PIMCO na El-Erian’s opstappen. PIMCO, normaliter toch een toonbeeld van degelijkheid en rust, bevindt zich in woelige wateren. Dat stelt de doorgaans uitstekend geïnformeerde Wall Street Journal vandaag. Publiekelijke scheldpartijen, een uiterst gespannen werksfeer en een topman die bewust op ruzie uit is. Dat gaat niet lekker bij één van ’s werelds grootste obligatiefondsen met circa $1.900 mrd onder beheer. >>>De BEURSBIJBEL van Slim Beleggen bevat de top 10 meest gemaakte beleggersfouten. En die is gratis: download hem hier<<< El-Erian kondigde vorige maand onverwachts zijn opstappen aan. En hoewel er druk in de markt werd gespeculeerd over dat verrassende aftreden bij PIMCO, bleef de vuile was binnen. Althans, tot vandaag. Er is een memo opgedoken in de media, zoals bij Business Insider en de Wall Street Journal, waarin El-Erian intern zijn ontslag aankondigt en er zijn bronnen binnen PIMCO die een beeld schetsen van botsende ego’s.
PIMCO onder een vergrootglas
Volgens de Wall Street Journal journalisten Greg Zuckerman en Kirsten Grind is er een clash geweest tussen El-Erian en het andere boegbeeld van PIMCO, Bill Gross. Bronnen hebben tegenover de WSJ gesteld dat Gross El-Erian toebeet dat hij (Gross) ‘over een excellent, 41 jaar lang track record beschikte, gevolgd door de vraag wat El-Erian precies inbracht’. El-Erian zou vervolgens gezegd hebben dat hij ‘het zat was om de rotzooi van Gross steeds op te ruimen.’ Stevige taal, botsende ego’s wellicht. Maar dit dus volgens ‘bronnen’ aan de WSJ. Er is zoals gesteld ook een memo pgedoken, een ontslagmemo van El-Erian, waarin een compleet andere toon wordt gebezigd. We zullen u het complete memo besparen, maar kort gesteld spreekt El-Erian enerzijds zijn bewondering uit voor de capaciteiten, maar anderzijds hamert hij erg op de ‘ik’ en ‘wij.’ Hoe het ook zij, PIMCO is het gesprek van de dag op Wall Street en dan niet in de meest gunstige zin. Dat kan een firma die vorig jaar een slecht jaar kende en het voor een belangrijk deel van vertrouwen moet hebben, er niet bij gebruiken.
