Het zou overdreven zijn om te stellen dat het de Eurozone economisch voor de wind gaat. De opleving was een kort leven beschoren en alles wijst er op dat de neerwaartse trend opnieuw is ingezet. Zelfs de eens zo machtige Duitse economie krijgt het steeds moeilijker.
Het Gross Domestic Product (GDP) kromp in het 2de kwartaal, evenals dat van Frankrijk en Italië. Groei in Spanje en Nederland volstond niet om de terugval bij de grootste lidstaten te voorkomen. Bovendien hangt boven het economisch landschap de vrees voor een escalatie van de crisis in Oekraïne. Jay C. Shambaugh publiceerde onlangs de paper ”What Have We Learned? Macroeconomic Policy After the Crisis” en daarin lazen we dat veel wat tijdens de crisis gebeurde perfect overeenstemde met de belangrijkste macro-economische wetten. Er is in feite dus niets nieuws onder de zon.
Eurozone heeft beperkte bewegingsvrijheid
Landen met flexibele valutakoersen bleken makkelijker in staat om de shock op te vangen dan een regio als de Eurozone met beperkte bewegingsvrijheid wat de monetaire politiek betreft. De problemen zitten echter nog veel dieper dan dat. Structurele probleemlanden in de Eurozone bedreigen de Euro én de markten. Voor die problemen werd tot dus ver nog geen oplossing aangereikt. Shambaugh maakte ook een vergelijking tussen de situatie op de Amerikaanse en die op de Europese arbeidsmarkt. Daaruit bleek dat de Amerikaanse situatie veel beter is dan de Europese en dat heeft vooral te maken met die structurele problemen. In sommige Europese landen is de arbeidsmarkt verbeterd, in andere is dat niet het geval. Dat heeft tot gevolg dat de problemen op de arbeidsmarkt als een zwaard van Damocles boven de markten blijft hangen. Wanneer de situatie verder verslechtert kan een correctie op de markten niet uitblijven. Dat de Eurozone nog niet veilig thuis is, blijkt uit het Spaargeld rapport: Bescherm uw vermogen snel
