We weten allemaal wie er profiteert van de bubbels die worden geblazen door de centrale banken: de banken, overheden, aandelen, vastgoed, obligaties … Maar wat niemand zich afvraagt: wie profiteert er wanneer deze bubbels barsten? We zagen de laatste maanden hoe snel het kan gaan als een opgeblazen activa terug keert naar zijn normale markt met de crash van de olieprijs en de explosie van de Zwitserse Frank. Het beleid van de centrale banken verstoort de markt en het was nooit zo onduidelijk wat bubbel en wat reëel is. Maar als de bubbels barsten, zijn er 3 mogelijke scenario’s:
- Het systeem heeft geen andere keuze dan alle bubbels te laten barsten
- Lokale bubbels creëren kansen om de globale macht nog meer te centreren
- Men gelooft dat een nieuwe – nog grotere – bubbel uiteindelijk zal leiden tot het gewenste resultaat
Het blazen van speculatieve bubbels lijkt de enige manier geworden om de illusie hoog te houden dat er een definitieve oplossing in de maak is. De beleidsmakers hebben dan ook geen plan B. De gevolgen zijn dan ook moeilijk in te schatten. In het tweede geval consolideert de macht zich steeds verder in steeds kleinere handen. Winsten worden geprivatiseerd en verliezen worden gesocialiseerd. Dit is hetgeen we al enkele jaren zien. De macht verhuist steeds meer naar enkele landen en de centrale banken. Maar net als in geval 2 zal er in geval 3 een grens zijn waarin speculatieve bubbels rendement behalen. We zien nu al dat de acties van de centrale banken steeds minder invloed hebben op de reële economie. Speculatieve bubbels blazen heeft geen effect op de reële economie, dit zal echter doorgaan tot het niet anders kan dan te beginnen met een nieuw systeem. De kans is groot dat goud een (belangrijk) deel zal uitmaken van dit nieuwe systeem.