Janet Yellen liet het al eens ontvallen dat er tekenen zijn van “reach for yield” – de zoektocht naar rendement buiten de ‘risicoloze’ activa. Het is natuurlijk de Federal Reserve die zelf verantwoordelijk is voor het feit dat beleggers steeds meer risico’s moeten nemen om nog rendement te vinden. Dit fenomeen zal echter ook eindigen, … maar hoe? De zoektocht naar rendement uit zich op verschillende vlakken, de populariteit van dividendaandelen is er een van. Ook kopen beleggers steeds langere obligaties omdat deze een hogere rente bieden, maar ook een hogere volatiliteit hebben als de rente stijgt. De zoektocht naar rendement is ook merkbaar bij kredieten van mindere kwaliteit zoals de Senior Loan ETF (BKLN), een ETF die bestaat uit leningen met een krediet rating van BB. De rente voor deze leningen stond vorig jaar op een dieptepunt. Beleggers gaven er niet om dat dit om risicovolle leningen ging, zolang het maar meer dan 0 % opbrengt – resultaat: de ETF staat een jaar later op verlies, niet veel maar toch voldoende om slechter te presteren dan een risicoloos spaarboekje. Wat gebeurt er als de rentecyclus keert? In 2008 incasseerden leningen met een slechte kredietwaardigheid verliezen tot 30 %. Hoeveel verlies kan een belegger in deze instrumenten verdragen? Dit zijn verliezen die tot de aandelenmarkt behoren, maar wat als dit gebeurt bij activa die als veilig worden beschouwd? Volgens Charlie Bilello zal dit eindigen in ontgoocheling en pijn. Beleggers moeten zich bewust zijn van het risico, er bestaat niet iets zoals een “free luch”. Hoger rendement betekent hoger risico. Beleggers gaan er vandaag nog steeds vanuit dat ze het risico tijdig kunnen ontlopen, maar eens de markt vertrokken is, kan dit snel omslaan in paniek en is niemand meer veilig. Hoe langer de Federal Reserve wacht met de rente te verhogen, des te meer beleggers op zoek gaan naar rendement en des te erger de situatie wordt als de markt keert … en de markt zal ooit eens keren.