Aberdeen Asset Management blijft ondanks de recente outflows positief rond Azië op middellange termijn. Volgens Don Amstad, die de groei van de asset manager in Azië in goede banen moet leiden, kan men niet naast de volgende cijfers kijken: ‘Azië heeft 50% van de wereldbevolking, 30% van het wereldwijde BBP en 50% van alle reserves, de overheden en burgers zijn nu eenmaal fervente spaarders, en tegen 2050 zal Azië goed zijn voor 50% van het wereld BBP’. Het centrum van de economische zwaartekracht gaat zich duidelijk oostwaarts verplaatsen onder toedoen van de groeiende verstedelijking, aanhoudende hervormingen en een zeer sterke groei van de middenklasse. Voeg daar nog de toename van de productiviteit dankzij de technologische vooruitgang en de lagere grondstoffenprijzen aan toe en je hebt voldoende elementen om de komende decennia een sterke groei te zien. Hij illustreert dit laatste met enkele voorbeelden: ’10 jaar geleden hadden 3 op de 1000 Indiërs een telefoon, nu zijn er 1 miljard mobilofoons in India. In 2005 waren er 5 miljoen Chinese toeristen die op reis gingen naar het buitenland, dit jaar zouden dit er 115 miljoen moeten zijn. Het belangrijkste streven van de gemiddelde Aziaat is dezelfde levensstandaard te bereiken als in het westen. De wil is alvast aanwezig.’
Azië moet kernbelegging worden
De 21ste eeuw zal de eeuw van Azië worden, zoveel is volgens Amstad duidelijk. ‘Azië moet een essentieel onderdeel worden van de portefeuille. Men moet afstappen van de voorliefde om dicht bij huis te beleggen en durven in opkomende landen of regio’s stappen voor de lange termijn. Europese beleggers moeten verder durven kijken dan hun neus lang is. Er zijn in de regio ontelbare kwalitatieve bedrijven met stevige balansen terwijl op het vlak van obligaties er heel wat diversificatiemogelijkheden zijn’. Maar Amstad is ook niet blind voor de risico’s zoals een groeivertraging door toedoen van de groter dan verwachte afkoeling van China en de mogelijke renteverhoging in de VS. ‘Het vertrouwen in de Chinese autoriteiten om de landing zacht te laten verlopen, heeft een knauw gekregen zeker na de beursdaling en de plotse inzinking van de yuan.’ Amstad, die al meer dan 30 jaar in het vak zit, maakt zich evenwel weinig zorgen rond de huidige verhoogde risicoaversie. China zal zijn huis wel in orde krijgen maar het land maakt nu eenmaal een transitie door van export- naar een consumptiegedreven groei en dat vergt tijd. Hij vindt dat door de recente terugval de Aziatische aandelenmarkten goedkoop zijn geworden in vergelijking met de Amerikaanse en Europese.
