We geloven graag wat we willen horen, en zo is dat ook met de goudstandaard. Wie het woord ‘goudstandaard’ in de mond durft nemen wordt al voor gek of idioot verklaard. Een goudstandaard kan nooit werken omdat goud een barbaars relikwie is. Maar de economen die de goudstandaard onmiddellijk de grond in boren, zien ook een aantal belangrijke zaken over het hoofd: # De goudstandaard was in het verleden niet een poging van een overheid om de goudprijs vast te leggen. Een goudstandaard betekent dat een hoeveelheid goud vast ligt om de waarde van een munt te bepalen en niet om de waarde van goud te bepalen. # Een goudstandaard is niet duur, het is zelfs goedkoper dan een fiat geldsysteem. Goud is een goed alternatief op papieren geld, maar papieren geld is geen goed alternatief op goud. Als overheden meer papieren geld uitgeven, stijgt de vraag naar goud en de productie waardoor de productiekost stijgt. Maar wanneer er nieuwe ontdekkingen zijn van goud, stijgt de vraag naar papieren geld niet. # Goud shocks aren niet zo erg. Er wordt wel eens verwezen naar het feit dat er ook periodes waren van sterke inflatie tijdens een goudstandaard. Traditioneel grijpt men terug naar de 16e eeuw toen er inflatie heerste waardoor de prijzen x 6 gingen … op 150 jaar tijd ofwel een gemiddelde stijging van 1 % à 1,5 % per jaar. # Een goudstandaardaard is ook niet deflatoire. Tot die conclusie kwam Ben Bernanke maar de voormalige Federal Reserve voorzitter keek niet verder terug in de tijd dan 1930, het tijdperk van de Grote Depressie. Er zijn periodes van deflatie geweest tijdens een goudstandaard maar die gingen gepaard met periodes van hoge werkloosheid en een zwakke economie. # De goudstandaard werkte in feite behoorlijk goed. Het systeem is niet perfect maar het zorgde wel een gezonde kapitaal stroom tussen landen. De goudstandaard bereikte dit door een prijsniveau en een vaste wisselkoers te garanderen. Dit is waar men sinds het afstappen van de goudstandaard niet meer in geslaagd is.