Voormalig Fed-voorzitter Ben Bernanke is momenteel in Londen om zijn boek “The courage to act” te promoten. Maar Albert Edwards is toch maar niet naar de presentatie gegaan. De strateeg van SocGen vreesde dat hij zichzelf niet zou kunnen beheersen, het podium op zou vliegen en confetti naar Bernanke zou smijten. Om vervolgens afgevoerd te worden door beveiligers. Want de hoogmoed van centrale bankiers is volgens Edwards ongehoord. De crisis, die Bernanke vol trots opgelost zegt te hebben, ontstond juist door het eerdere ruime monetaire beleid van diezelfde Fed. Zo denkt een van de beste macrobeleggers ter wereld, Stanley Druckenmiller, er trouwens ook over. Wat betreft hubris doet de BoE eveneens goed mee. En de recente uitspraken van ECB-president Mario Draghi vallen in dezelfde categorie. De bewijzen dat ‘whatever it takes’ niet genoeg zal zijn stapelen zich op, zo stelt Edwards. Allereerst is er vrijwel geen verband tussen QE en het uitleengedrag van banken. Terwijl de balans van de ECB alweer groeit, daalt de groei van bankleningen. En juist die leninggroei houdt wél duidelijk verband met het bbp. Ook de leading indicators voorspellen weinig goeds voor de groei van de eurozone. Met name in Spanje lijkt een terugval aanstaande. Een recessie in Spanje zal politieke consequenties hebben. Denk aan de opkomst van de onafhankelijkheidsbeweging in Catalonië. En Podemos, de linkse anti-bezuinigingspartij. Daarmee zou de weerstand tegen het door met name Duitsland opgelegde beleid op Iberië, na Portugal, verder toenemen. Maar de daling van de euro, dat zou toch moeten helpen? Nou, nee zegt Edwards. Ja, tegen de dollar wel. Maar de effectieve eurokoers tegen een mandje valuta’s van handelspartners is amper veranderd.  De loonkosten (ULC – Unit Labor Costs) in de eurozone mogen dan convergeren, het gaat tergend langzaam. Onderstaande grafiek legt ook precies de vinger op de zere plek wat betreft het effect van de ‘dwangbuis’ van een monetaire unie voor verschillende economieën. Maar pas echt zorgen maakt Edwards zich over Frankrijk. Waar tot de crisis de werkloosheid ongeveer op hetzelfde niveau lag als in Duitsland, is er nu een enorm gat ontstaan. Volgens de laatste peilingen gaat het anti-Europese Front National van Marine Le Pen een grote overwinning in de noordelijke regio’s behalen in december. De Franse presidentsverkiezingen in 2017 beloven spannend te worden.

<<< Download de gratis Beursbijbel: 10 Geboden voor iedere Belegger >>>