Saudi-Arabië gaf recent voor het eerst sinds 2007 obligaties uit. En de problemen bij andere grote olie-exporteurs zoals Venezuela en Nigeria stapelen zich ook op. Zij zijn afhankelijk van een continue stroom van oliedollars. Nu die opdroogt, moeten ze teren op hun opgebouwde valutareserves. En dan maar hopen dat de grondstoffenprijzen eerder stijgen dan de bodem van de spaarpot in zicht is. Econoom Ed Yardeni toont aan dat groei van deze al deze valutareserves, omgerekend in dollars, is omgeslagen naar een krimp van 4,5% op jaarbasis in juni. En dat is het laagste punt sinds tenminste 1988 (blauw in onderstaande grafiek).

Een deel van die daling komt simpelweg door de stijging van de dollar. Die apprecieerde de afgelopen maanden 12,3% tegen een gewogen mandje valuta’s. Omdat centrale banken 35% van de reserves niet in dollars aanhouden, worden die reserves in bijvoorbeeld euro’s en ponden omgerekend in dollars minder waard. Tegelijkertijd hebben valutareserves een hoge correlatie met de CRB grondstoffenindex (rood in bovenstaande grafiek). Het einde van de vorige grondstoffenhausse in 2011 valt samen met de piek van het groeitempo van de reserves. Grondstoffenexporteurs krijgen eenvoudigweg minder dollars binnen. Dat is volgens Yardeni een afspiegeling van de vertraging van de wereldeconomie door seculaire krachten:

Deze krachten omvatten onder meer het einde van de grondstoffen supercyclus door overaanbod, mede veroorzaakt door het verruimende monetaire beleid van de centrale banken. Ook de hoge schuldenlasten die de vraag drukken, vergrijzing en nieuwe technologieën als automatisering en robotica spelen een rol.

De data van het IMF wat betreft valutareserves is het zoveelste bewijs dat de economische activiteit wereldwijd flink terugloopt, zo concludeert Yardeni. De totale wereldexport daalde in juni met 5,5% op jaarbasis. Uit deze grafiek blijkt dat de valutareserves gelijke tred houden met de exportgroei:

<<< Deze kleine sector belooft een industriële revolutie >>>