De ECB stelt zich eerder weigerachtig op wat het betreft het doorhakken van knopen met betrekking tot quantative easing. Binnen de wereld van economen bestaat er onenigheid over de interpretatie van de monetaire politiek van de ECB. Doet die er goed aan toe zo voorzichtig te blijven, of zou ze QE zo snel mogelijk moeten doorvoeren? Dilemma van het ultieme wapen, zo luidde de titel van een artikel van Etienne de Callataÿ, hoofdeconoom Bank Degroof, over de huidige monetaire politiek van de Europese Centrale Bank. Hij legde de monetaire politiek van de ECB uit aan de hand van een allegorie over een gezin.

ECB wordt geregeld aan schandpaal genageld

Etienne de Callataÿ: “Er was eens een kroostrijk gezin. Het was niet echt rijk, maar het was ook niet bang om in armoede te vervallen, want het bezat een kunstwerk, een prachtig beeldhouwwerk. In grote nood kon men het altijd verkopen. Omdat het gezin zich tegen het ergste beschermd voelde, diende men niet veel te sparen als bescherming tegen tegenslag en kon men dus in de opvoeding van de kinderen investeren. Na verloop van tijd steeg de welvaart van de jonge generatie en stierven de ouders. Toen kwam het moment dat de erfenis moest verdeeld worden. Het beeldhouwwerk werd geschat en het bleek een zo goed als waardeloze kopie te zijn. De illusie vervloog, maar niet de verdiensten van de jarenlange opleiding die het beeldhouwwerk had mogelijk gemaakt.” Tegenwoordig wordt de Europese Centrale Bank (ECB) volgens Etienne de Callataÿ geregeld aan de schandpaal genageld, omdat ze koppig weigert om het ultieme wapen van ‘quantitative easing’ (QE) of monetaire versoepeling tegen de economische stagnatie in te zetten. Dat houdt in dat overheidsschuld wordt ingekocht, een wapenfeit dat in de Verenigde Staten wonderen heeft verricht. Wat rechtvaardigt deze weigering van de ECB? Een moralistische visie op de crisis die sommige leiders moet worden verweten, een pointillistische lezing van de Europese verdragen die deze vorm van financiering van de landen zouden verbieden, of een politieke analyse die stelt dat alleen een recessie de noodzakelijke hervormingen kan doen aanvaarden? Er zijn ook nog andere redenen die de voorzichtigheid van de ECB rechtvaardigen, aldus Etienne de Callataÿ. Vooreerst het verschil in groei langs beide zijden van de Atlantische Oceaan. Dat verschil kan niet enkel worden verklaard door de omvang of de samenstelling van de balans van de centrale banken. Men zou dan te weinig oog hebben voor de verschillen op demografisch, cultureel, politiek, economisch en financieel vlak die in het voordeel van de Amerikaanse economie zijn. Wat zijn de gevolgen van de rentepolitiek van de ECB voor de financiële markten? Klik hier en verneem hoe wij de huidige situatie inschatten