Diverse landen binnen de Eurozone hebben wat moeite met de 3 procent norm. De voorzitter van de Eurogroep heeft juist moeite met landen die sanctieloos de norm mogen overschrijden. Jeroen Dijsselbloem, de Nederlandse minister van financiën én voorzitter van de eurogroep, vindt het wel welletjes. Vandaag pleitte hij in een toespraak voor strengere regels binnen de Eurozone. Dat deed hij in het hol van de leeuw (Spanje). Dat wij Spanje als hol van de leeuw betitelen heeft uiteraard te maken met het zwaar uit de klauwen gelopen begrotingstekort. Spanje maakt er kort gezegd een potje van. Dat is tegen het zere been van onder andere Dijsselbloem die in zijn rol als Eurogroepvoorzitter af wil van het gemak waarmee landen de afspraken niet nakomen en zonder dat dit gevolgen heeft.

Uitstel tekort norm koppelen aan hervormingen

Dijsselbloem stelt voor dat uitstel van de afgesproken tekortnorm (3 procent) alleen nog kan worden gegeven als landen zich committeren aan structurele hervormingen in ruil. En landen die zich daaraan niet houden, moeten ‘worden aangesproken worden door overige lidstaten.’ Dat klinkt goed en plausibel. Echter, in de dagelijkse praktijk zullen de grote landen zich hier weinig aan gelegen laten als dat zo uitkomt, de kleinere landen zullen dat accepteren. We kunnen zelfs nog wel een stapje verder gaan: Brussel trekt zich geen lor aan van duidelijke afspraken, of die nu ‘soft’ zijn zoals Dijsselbloem hier feitelijk schildert, of harder zoals duidelijke concrete afspraken op papier waarvoor getekend is. We noemen een Verdrag van Maastricht (no bail-outs), of een ESM (alleen toegankelijk voor landen, niet voor banken en dergelijke).

Wassen neus

Spijtig voor de goede intenties van Dijsselbloem, maar dit pleiten voor strengere regels in de Eurozone is zonde van de tijd en energie en (helaas) naïef. Misschien dat Dijsselbloem eerst eens bij de architecten van de Eurozone op de koffie moet gaan: de hele 3 procent norm is, volgens de oprichters van de euro zelf, uit de duim gezogen. En ja, een tekort van 3 procent, die heilige uit de lucht gegrepen norm, betekent nog steeds dat het schuldenprobleem elk jaar groter wordt. Tijd voor een 0 procent norm, of nog beter, een plus 1 procent norm..?