Met de migrantencrisis stapelen de problemen voor een toch al verdeelde EU zich op, zo stelt Ambrose Evans-Pritchard vandaag in de Telegraph. Jean-Claude Juncker, hoofd van de Europese Commissie, luidt de noodklok:
We moeten in het reine komen met de grote problemen waarmee de EU zich nu geconfronteerd ziet. Onze Unie bevindt zich niet in een goede situatie.
Evans-Pritchard vraagt zich af wiens schuld dat is. De vingerafdrukken van Juncker zitten namelijk op een hele rij van Europese verdragen. Denk aan het Verdrag van Maastricht uit 1991, toen men tegen de kritiek vanuit de Europese Commissie en Duitse Bundesbank in besliste over de euro zonder eerst een politieke unie te bewerkstelligen. En dan zijn er de Verdragen van Amsterdam, Nice en Lissabon, waarbij steeds meer macht werd overgedragen van nationale parlementen aan Brussel. Met name het laatste verdrag laat een wrange nasmaak achter. Nadat Nederlandse en Franse kiezers de Europese Grondwet overtuigend verwierpen, drukten de eurocraten een kopie er in Lissabon alsnog door, zo stelt Evans-Pritchard. De commentator somt een hele rij problemen op die de twee grote Europese projecten, de EU en de eurozone, momenteel bedreigen:
- Structurele economische recessie. De ECB verwacht dit jaar een groei van 1,4% en volgend jaar 1,7%. Dat is zeer mager nu de sterren zich opstellen voor wat een sterke groeiperiode zou moeten zijn. De ECB is immers met QE bezig, de euro zakte 24% tegen de dollar en de olieprijs halveerde.
- Duitsland houdt vast aan harde lijn. De meningsverschillen over het economische beleid, tussen de Duitsers enerzijds en de Fransen en alles ten zuiden daarvan anderzijds, zijn enorm. Zelfs als de Duitsers gelijk zouden hebben, is het te laat om het gat van 20% tot 30% in concurrentievermogen tussen noord en zuid op te lossen met bezuinigingen. Maar het is volgens Evans-Pritchard waarschijnlijker dat ‘concurrentievermogen’ een Duitse dekmantel is voor een ‘beggar-thy-neighbor’ beleid. Oftewel de een z’n dood is de ander z’n brood.
- Griekenland is nog steeds een rommeltje. Niets is opgelost. De crediteuren moeten nog duidelijk maken wat ze precies bedoelen met de beloofde schuldverlichting. En het IMF weigert vooralsnog mee te doen met het laatste reddingspakket. Niemand gelooft dat Griekenland de gevraagde bezuinigingen kan leveren. Niet het IMF, noch de VS, noch Duitse MinFin Wolfgang Schäuble. Voormalig Grieks MinFin Varoufakis stelt dat 45% van de Griekse bankleningen in gebreke zijn en iedere herkapitalisatie van het banksysteem een verspilling zal blijken.
- Wereldeconomie riskeert nieuwe recessie. En dat terwijl de schuldenlasten veel hoger zijn dan in 2008 en de werkloosheid in de eurozone op 11% ligt.
- Migrantencrisis. De EU wil een gezamenlijk beleid. Nationale overheden hebben hun eigen ideeën. En de bevolking wordt het steeds duidelijker hoe weinig de eigen parlementen nog in de melk te brokkelen hebben.
Evans-Pritchard:
Het Europese project heeft nog maar heel weinig economisch en politiek kapitaal over om zich te verdedigen als er ook maar iets fout gaat. Zoals de heer Juncker inderdaad zegt: de noodklok luidt.
