De globalisering van de wereldeconomie is een feit, slechts enkele landen weten zich daaraan te onttrekken. Diezelfde globalisering geeft centrale banken echter flink wat hoofdpijn. De modellen werken niet meer. De financiële markten hebben welhaast een onbegrensd vertrouwen in de capaciteiten van de centrale banken om de crisis te bestrijden en op te lossen. Echter, centrale banken als een soort moderne alchemisten afschilderen die álles op kunnen lossen, is een denkfout. Allicht zelfs een klassieke denkfout. De globalisering van de economie frustreert het beleid en de doelstellingen van diezelfde centrale banken namelijk nogal en de theorie volgens de economenboekjes behoeft dan ook bijstelling. De hamvraag is of centrale banken al toe zijn aan het aanpassen van hun modellen in een snel veranderende wereld. Japan lijkt de koe alvast bij de horens te willen vatten.

Globalisering

Hoe werkt (e) het ook alweer? Centrale banken verlagen de rente in de verwachting/hoop dat dit bedrijven aanzet tot lenen en investeren. De economie trekt wat aan, werknemers vragen vervolgens om een loonsverhoging en hebben extra te besteden. In een wereld waarbij globalisering de boventoon voert, zijn de spelregels echter deels gewijzigd.

>>>Dowload hier GRATIS onze nieuwste TECHNOLOGIE TIP<<<

Zo zijn werkgevers (uiteraard) verre van happig om de salarissen van werknemers te verhogen. Dat gaat immers ten koste van de marge, zeker als dit door de hoog-competitieve omgeving geen optie is. Sterker nog: het bedrijfsleven draait de rollen in, in een ruime arbeidsmarkt is dat geen enkel probleem, en stelt dat werknemers gezien de slechte economie (zie beleid centrale banken) maar beter met een salarisverlaging genoegen kunnen nemen, anders is het bedrijfsleven gedwongen tot (massa) ontslagen over te gaan. Hieronder ziet u reële gemiddelde loonontwikkeling in de VS sinds 2007: inderdaad, dat niveau ligt inmiddels 8,3 procent láger nu in vergelijking met 2007.  Dat was toch niet echt de bedoeling… Bovenstaand betreft dan cijfers uit de VS, maar zoals u wel uit de krant heeft kunnen vernemen, is het plaatje in Europa niet wezenlijk anders. Geen looninflatie, maar pure loondeflatie. Nog even los van of de centrale bank dat nu leuk vindt of niet, dat is wel grofweg de huidige situatie. Globalisering speelt daarbij een niet te onderschatten rol. Immers, mochten werkgevers wel geconfronteerd worden met looneisen, dan is het meestal een peulenschil om de bedrijfsactiviteiten te verplaatsen. Een ander gevolg van de globalisering is dat bedrijven wellicht meer gaan lenen en investeren als de rente verlaagd wordt, maar dat hoeft bepaald niet in ‘eigen land’ te zijn. Goedkoop lenen in de VS (Fed bedankt) , om dat geld vervolgens te investeren in bijvoorbeeld China. Ook hiervoor geldt: allicht niet de bedoeling van de centrale banken, maar wel een logisch gevolg met globalisering in het achterhoofd.

Japan als lichtend voorbeeld?

In Japan zijn ze er inmiddels ook achter dat de centrale bank van het land, BoJ, geen potten kan breken op het vlak van de (loon) inflatie. De overheid heeft besloten het heft dan maar zelf in de hand te nemen. Het Japanse bedrijfsleven krijgt belastingverlagingen, mits het de lonen met minimaal 2 procent laat stijgen. Daar bovenop doet Shinzo Abe zowel een moreel appèl als een beroep op het patriottisme van de Japanners om de (loon) inflatie omhoog te jagen: de centrale banken staan op dat vlak aardig machteloos. Snel op de hoogte van het laatste relevante financiële nieuws? Volg ons dan nu op TWITTER