Het echte probleem is misschien niet Griekenland zelf, maar wel de manier waarop Europa het Grieks probleem heeft aangepakt. De Eurozone heeft toegelaten dat Griekenland alsmaar dieper in het moeras wegzakte, krachtige oplossingen werden alsmaar uitgesteld. Door de bal altijd maar voor zich uit te schoppen, heeft een klein probleem alsmaar uitvergroot. Het grote probleem is dat de Europeanen er niet in slagen om een oplossing voor een relatief klein probleem te formulieren. Europa zit nu met de gebakken peren, eigenlijk weet niemand nog hoe een oplossing kan worden bedacht. Wie van de twee is het gevaarlijkst? De Griekse pest kan zich via twee kanalen verspreiden, het eerste is de voor de hand liggende weg van de Griekse schulden aan buitenlanders. Dit probleem lijkt nog controleerbaar, hoewel de Europese verklaringen over de gezondheid van de bancaire sector telkens opnieuw krampachtiger weerklinken. Zijn onze banken wel zo gezond als men ons wil doen geloven? Het tweede gevaar is misschien nog groter. Als Griekenland uit de eurozone kan, waarom niet Portugal, Spanje, Italië…? De deur is dan op een kier gezet en zal alleen met de grootste moeite nog gesloten raken. De breakup van het ganse Eurosysteem zal dan akelig dichtbij zijn gekomen.