Het Fed model is niet iets dat werd uitgevonden door de Federal Reserve. Het is een naam die werd gegeven aan een ontdekking van 3 economisten. Zij hadden een verband gevonden tussen de rentevoet van de Treasury bonds en de waardering van aandelen. Lagere rentevoeten leiden tot hogere gerechtvaardigde koers/winstverhoudingen. Denk maar aan de immense hoge koers/winstverhoudingen tijdens de dotcom-bubbel. De waarde van een aandeel kan men berekenen door zijn toekomstige winsten te verdisconteren. Hoe lager de verdisconteringvoet (referentie werd dus de Treasury bond rente), des te hoger de huidige waardering van het aandeel of de index. Analisten waren slim genoeg om de toekomstige winsten steeds hoger in te schatten en te verdisconteren aan de steeds lagere rentevoeten. Hierdoor werden de absurd hoge beurskoersen toch als normaal beschouwd en bleef de bubbel zichzelf opblazen. Het Fed model heeft daadwerkelijk zijn nut bewezen gedurende ongeveer 15 jaar. Daarna zijn de 2 ratio’s terug uit elkaar gegroeid. Lagere rentevoeten op overheidsobligaties betekent dus niet automatisch een hogere waardering voor aandelen. Het probleem zit hem onder andere in die rentevoeten. Lagere rentevoeten impliceren meestal lagere inflatie. Een lagere inflatie heeft zijn effect op de toekomstige winst van bedrijven, deze zal dan ook lager uitvallen. Hogere inflatie zorgt voor nominaal hogere winsten. Maar lagere nominale winsten zijn niet bepaald gunstig voor de resultaten en dus de beurskoersen. Natuurlijk kan de FED de rentevoeten manipuleren door ze via QE naar beneden te krijgen. Dit kan wel in een omgeving van hogere inflatie. Maar de FED zal dit alleen maar doen in zwakke economische toestanden. Indien ze dit op lange termijn doen, zoals nu, wilt dit zeggen dat de economie niet bepaald sterk is. Ook hier is er geen garantie dat dit positief is voor de beurskoersen. Bescherm nu de Koopkracht van uw Vermogen: KLIK HIER