Politici, ongeacht de nationaliteit, houden niet van het brengen van slecht nieuws. Ze houden ook niet van verlies nemen. Dan zit er dus maar één ding op: de problemen vooruit schuiven. Europese burgers hebben het Griekse drama de afgelopen jaren ongetwijfeld op de voet gevolgd. En zich waarschijnlijk ook verbaasd wat zich in de politieke arena allemaal afspeelde. Het begon allemaal met de erkenning van Griekenland dat het had gesjoemeld om in de euro te komen. In het verlengde daarvan bleek het geld ook nog eens op. Pijnlijk De feiten zijn genoegzaam bekend en dat zullen we hier dan ook niet nogmaals herkauwen. Veel interessanter is de vraag of de slotakte van het Griekse drama al nadert. Wat blijkt? Daar zijn de meningen binnen de (internationale) politiek nogal over verdeeld. Het IMF, met aan het hoofd de Française Christine Lagarde, pleit voor een nieuwe haircut. Jeroen Dijssselbloem, Nederlander en voorzitter van de Eurogroep, gaf ook al te kennen dat Griekenland nog niet zelfstandig de kapitaalmarkt opkan. Een haircut, dat betekent verlies nemen. Dat betekent de belastingbetalers het onvermijdelijke vertellen, namelijk dat het uitgeleende geld (deels) niet terugkomt. En daar draait de braaf belasting betalende burger uiteindelijk voor op. Uitstellen Gelukkig is daar Olli Rehn, Fin en Europees commissaris van economische en monetaire zaken en de euro in Brussel. Rehn ziet een hernieuwde haircut absoluut niet zitten. Hoe vertel ik dat thuis? Thuis in dit geval in het eurokritische Finland. Wat Rehn betreft wordt het aloude trucje van stal gehaald: looptijdverlenging van de leningen en een lagere rente. Ook dat komt effectief neer op verlies voor de uitlenende landen, maar dat valt veel minder op. De toon in Europa waar het het zwarte schaap van de eurofamilie betreft lijkt gezet: ‘kicking the can down the road’ en morgen zien we wel verder. Waarvan akte. Toch maar liever landen met echte economische groei? Het Slim Beleggen GROEIMARKTENRAPPORT slaat Griekenland over