De rentevoeten zijn laag, dus de waardering van aandelen is hoog. Een lagere rentevoet betekent dat de toekomstige cash flow van bedrijven meer waard is en dus is een hogere aandelenkoers gerechtvaardigd. Bij lage rentevoeten zijn aandelen ook aantrekkelijker dan obligaties, nog een reden om aandelen te kopen. Dit is een algemeen beeld dat de meeste beleggers hebben. Rentevoeten dalen al 30 jaar en de waardering van de aandelenmarkt stijgt al 30 jaar. Er moet dus een overeenkomst en een verband zijn, niet? Het korte antwoord hierop is “Nee”. De huidige rentevoet in de Verenigde Staten (+/- 2,3 %) kwam al voor bij waarderingen boven een koers/winstverhouding van 20 maar ook bij een koers/winstverhouding onder 10. Koers/winstverhoudingen deden zich voor bij rentevoeten onder 3 % maar ook bij rentevoeten boven 10 %. Er is geen touw aan vast te knopen.

Lage rentevoeten hebben geen correlatie met koers/winstverhoudingen

Voor de jaren ’70 gingen rentevoeten hand in hand hoger met waardering, na de jaren ’80 bewogen beide meestal in tegenovergestelde richting.

De sterke correlatie tussen lage rentevoeten en hogere waarderingen hebben we te danken aan Alan Greenspan. In de jaren ’90 vertelde Greenspan dat wanneer de earnings yield (winst gedeeld door koers of W/K) hoger ligt dan de bond yield of de rentevoet op obligaties – dat aandelen goedkoop zijn. Maar dit is een foute redenering. Vele berenmarkten begonnen juist wanneer earnings yield hoger lag dan de bond yield.

De huidige lage rentevoeten zijn dus geen goede reden voor de hoge waardering op de aandelenbeurs en er is geen historische correlatie die dit kan aantonen. Als de rentevoeten nog verder dalen, is dat geen reden om aan te nemen dat de waardering van de aandelenmarkt nog hoger kan. Dit betekent dus ook dat de waardering niet direct moet dalen als de rentevoeten gaan stijgen. Voorkom fouten op de beurs door middel van onze tips – Download de BEURSBIJBEL