Voor obligatiemensen zijn het al geruime tijd moeilijke tijden. Ca. 40 tot 50 procent van de overheidsobligaties brengen minder dan 1 procent op. Dat is zelfs in lage inflatietijden eigenlijk onvoldoende om de inflatie te dekken. Er moet namelijk ook nog rekening gehouden worden met de roerende voorheffing. Renteniers maar ook gewone investeerders halen dus de neus op voor dergelijke staatsobligaties en gaan hun heil elders zoeken. Economist Herbert Stein wijst in dat verband op een evolutie die naar zijn mening als bijzonder gevaarlijk ingeschat moet worden. Want kwaliteit is van geen tel meer op de obligatiemarkten. Obligaties uit emerging en frontier markets worden steeds populairder en dat is een trend die niet alleen Stein de wenkbrauwen doet fronsen. Afrikaanse en Aziatische debiteurs waar tot voor kort in een grote boog omheen werd gelopen krijgen tegenwoordig zonder zichtbare moeite hun obligaties geplaatst.

Obligaties uit emerging markets leveren veel meer op

Het strafste voorbeeld is ongetwijfeld Rwanda, een land dat we ons vooral herinneren vanwege de afschuwelijke burgeroorlog die daar werd gevoerd. De herinnering aan dat bloedig spektakel is blijkbaar uitgewist want het land slaagde er zonder zichtbare moeite in om obligaties te plaatsen. Iets wat een tijdje geleden volstrekt ondenkbaar geweest zou zijn. Rwanda gaf obligaties met een looptijd van 10 jaar en een coupon van 6,875 procent uit. Nog niet zo heel lang geleden zou Griekenland met de beste wil van de wereld er niet in geslaagd zijn om zijn obligaties te plaatsen. De Romeinse wijsgeer Cicero merkte ooit op ‘o tempora, o mores’. En of hij gelijk had. Natuurlijk kan het argument ingebracht worden dat deze landen over betere groeimogelijkheden beschikken dan veel andere landen. Niemand had echter durven te voorspellen dat de obligaties van deze landen op zo’n relatief korte termijn als een betrouwbare investering beschouwd zouden worden. Voorkom fouten op de beurs door middel van onze tips – Download de BEURSBIJBEL