België is weer helemaal terug van nooit echt weggeweest. Dat zeggen wij niet, dat stelt de Belgische premier Elio Di Rupo. Politici en economische peptalk is niet zelden een ‘red flag’: tijd voor een rondje fact checking dan maar. De Belgische premier Di Rupo achtte de tijd kennelijk rijp om de gemiddelde Belg een hart onder de riem te steken. Allicht ook hard nodig: zo geweldig gaat het economisch gezien óók in België niet. Want hoe staat België er eigenlijk voor, en ook niet onbelangrijk, in hoeverre is dat te danken of te wijten aan de Belgische overheid? Di Rupo claimt in een interview met de Belgische zakenkrant De Tijd, min of meer vergelijkbaar met Het Financieele Dagblad in Nederland, dat het ‘best goed gaat’ met het land en dat ‘België inmiddels weer een stabiel land is.’ Dit charme-offensief van Di Rupo kan uiteraard niet los worden gezien van zijn geplande bezoek aan Davos, waar de internationale ‘elite’ tijdens de World Economic Forum over uw toekomst wil beslissen. Vooruitlopend op dat evenement is Di RUpo druk bezig met het op de kaart zetten van België, maar vooral ook zichzelf.

België staat er weer

Als we het interview van Di Rupo lezen in De Tijd, dan valt vooral op dat er gepronkt wordt met de rente die België moet betalen op zijn staatsobligaties zo laag is. Dat is een feit, maar ook eentje waar de hand van Mario Draghi nadrukkelijk zichtbaar is van de ECB. Die trend zien we elders in de Eurozone namelijk ook. De stelling dat de financiële markten de Belgische overheid ‘belonen’ zoals Di Rupo het stelt noemen we dan ook pronken met andermans veren. Als we naar de financiën van België kijken, valt er ook bar weinig te juichen. Die ligt volgens de Staatsschuldmeter op een angstaanjagende €375 mrd, veel geld voor een land met slechts 11 mio inwoners. Nederland scoort volgens diezelfde Staatsschuldmeter ook niet best met €448 mrd (afgerond), maar is natuurlijk een flink maatje groter dan België. Als we het uitdrukken in percentage van het BBP, dan komt België boven de 100 procent uit en dat is slecht nieuws voor de gemiddelde Belg: te hoog om ooit nog volledig te kunnen worden terugbetaald. Nederland scoort hier ongeveer 75 procent, en dan is uiteraard ook teveel. Hierbij is dan nog geen rekening gehouden met allerlei verplichtingen, vooral in euro-verband: dan wordt het plaatje nog aanzienlijk somberder. Daar weet het IMF alles van. De werkloosheid laat een lichte daling zien, ligt met circa 8,7 procent ruim beneden het Eurozone niveau van ruim 12 procent, en geldt als een opsteker. Ook Nederland scoort niet slechts overigens, de werkloosheid ligt nog ruim beneden de 10 procent, al geldt ook hier: ‘lies, damn lies and statistics.’ All in all vallen er genoeg landen aan te wijzen binnen de Eurozone die er aanmerkelijk slechter voorstaan dan België (en Nederland). Maar dat was vóór de crisis uitbrak niet anders. Beide landen hebben nog een hoop te doen: nu al triomfantelijk stellen dat ‘België er weer staat en opnieuw stabiel is’ is vooral prematuur. Het GROEIMARKTEN Rapport van Slim Beleggen kijkt vooral búiten de Belgische en Nederlandse landsgrenzen en zoekt kansen in sterk groeiende regio’s en landen