Terwijl de ogen van de wereld zich richten op Griekenland en China, publiceerde het IMF vorige week de laatste World Economic Outlook.
Risico’s wereldeconomie
Daaruit blijkt dat de IMF-economen deze 5 risico’s als meest dreigend kenmerken voor de wereldeconomie:
-
Hogere rentes
Met ultra-lage rentes wereldwijd vragen beleggers maar weinig risicopremie op hun obligaties. En dat betekent dat de markten fors kunnen bewegen als er een verrassing plaatsvindt. Zoiets zagen we al gebeuren in bijvoorbeeld de Duitse 10-jaars rente, die in enkele weken van vrijwel nul naar 1% steeg. Obligatiekoersen daalden dus fors. Het grote risico ziet het IMF in een renteverhoging van de Fed. Dat kan een economisch herstel in de kiem smoren.
-
Kapitaalvlucht uit emerging markets
Met een hogere rente in de VS worden Amerikaanse beleggingen relatief aantrekkelijker. Beleggers halen dan hun geld terug uit emerging markets. Met alle mogelijke negatieve gevolgen van dien voor de financieringsmogelijkheden van die landen en bedrijven.
-
Sterke US dollar
De US dollar trok het afgelopen jaar fors aan. Centrale banken in Europa en Japan lieten hun monetaire teugels vieren, terwijl de VS juist op het rempedaal trapte. https://www.youtube.com/watch?v=JTtGgOgkfGU Nu zijn er over de hele wereld bedrijven die lenen in dollars, met name in Azië. Die hebben dus in feite een shortpositie in dollars. Bij een nog verdere dollarstijging zouden zij in problemen kunnen komen. Dat komt dus nog eens bovenop een hogere rente, die herfinanciering van de lening duurder maakt.
-
Het fletse economische herstel na de crisis
Economieën bewegen in cycli. Dus ook na de crisis van 2008 kwam een herstel. Dit was echter veel zwakker dan de oplevingen na eerdere recessies. Het probleem ligt in het feit dat de schulden van de overheden wereldwijd oplopen door de steunmaatregelen. Nu de groei tegenvalt, stijgen de schuldratio’s zoals debt/GDP sneller. Landen zijn dus nu kwetsbaarder als er nog een crisis zou volgen.
-
China’s omschakeling
De Chinese overheid probeert de economie om te laten schakelen van export naar binnenlandse consumptie. Dit betekent hoe dan ook een lager groeitempo dan voorheen. Het risico bestaat dat de groei verder terugvalt dan de 7% die Peking voor ogen staat.