Of we het graag horen of niet: de schuldencrisis in de Euro-zone is in een nieuwe fase beland. De essentie van de recente stabiliteit in Europa kwam neer op het volgende compromis: de ecb koopt staatsobligaties in ruil voor ingrijpende hervormingen in de lidstaten. Dat is echter de theorie, de praktijk is een heel ander paar mouwen. De kiezers in de verschillende lidstaten hebben gewoonweg de pest aan besparingsmaatregelen. Ze hebben er eveneens de pest aan dat hun regering orders ontvangt van een supranationale instelling. Italiaanse rebellen steken de kop op Deze onderstroom was al langer merkbaar, maar uitte zich bij de Italiaanse parlementsverkiezingen in zijn volle kracht. De Italianen zijn het gewoon beu dat er boven hun hoofd allerlei beslissingen worden genomen die ingrijpende gevolgen hebben voor hun dagelijks leven. De Italiaanse rebellen steken de kop op, waarbij we uiteraard Silvio Berlusconi en Beppe Grillo bedoelen. Deze deden het in de verkiezingen veel beter dan verwacht. Als deze trend zich in de rest van de Euro-zone doorzet, zullen we nog met grote problemen geconfronteerd worden.