De datum van de Griekse parlementsverkiezingen nadert razendsnel. De markten worden steeds meer overstelpt met een kakafonie van geluiden. Iedereen heeft wel een mening over wat er zou moeten gebeuren of juist niet zou moeten gebeuren. Het aantal stemmen in het koor is zo talrijk geworden dat niemand nog weet waar zich wel of waar zich niet aan houden. In of uit de Euro Nouriel Roubini laat zich in dat koor niet onbetuigd, zoals het een universiteitsprofessor c.q. rokkenjager trouwens past. Zijn visie op de zaak kan heel kort worden samengevat: het stopzetten van de hulp aan Griekenland kan de stekker uit de Euro-zone trekken. Vrijwillig zal dat niet gebeuren, de Euro-zone gaat kort en goed instorten. Eigenlijk zijn er maar twee mogelijkheden die overblijven. De Euro-zone kan een rustige exit van Griekenland voorbereiden ofwel het land blijven financieren zoals West-Duitsland 20 jaar geleden het armlastige Oost-Duitsland is blijven financieren. De tweede optie is zelfs goedkoper voor de Duitse belastingbetaler, de breakup van de Euro-zone zou die belastingbetaler heel wat meer kosten. Eén dollar voor één Euro De ecb moet bovendien haar money supply massaal uitbreiden met de bedoeling om de koers van de euro te doen verzwakken. De bedoeling moet zijn om tot pariteit tussen dollar en Euro te komen: één dollar voor één Euro. Nouriel Roubini denkt dat Griekenland, Italië en Spanje alleen op die manier opnieuw een economie krijgen die voldoende concurrentieel kan zijn. Denken op lange termijn Roubini zou Roubini niet zijn wanneer hij ook niet op lange termijn een oplossing had uitgedokterd. De E.U. moet met een plan voor de komende 10 jaar komen. Waarna Europa over een ééngemaakt bancair systeem kan beschikken evenals over een centrale regelgever. Alleen kalmte kan u redden Over de stand van zaken op de markten op woensdag 13 juni kunnen we heel kort zijn. Het bleef en blijft opvallend kalm, de investeerders hebben zich bij het onvermijdelijke neergelegd. We zullen wel zien wat er gebeurt, dit soort reacties.