De euro is onomkeerbaar. Dat waren de woorden van Mario Draghi op 6 september 2012. Hij zou alles doen om de euro te redden. Hij zou niet twijfelen om ongelimiteerd obligaties op te kopen van landen die er om vragen. En hoewel hij tot op heden nog niets heeft ondernomen, zijn de rentevoeten van de probleemlanden fors gedaald. De banken in de geplaagde landen herstellen ook van de klappen. De grote verschillen in het Europese banksysteem en de ongelijkheden in het Target 2 nemen af, zij het lichtjes. Tijdens de zomermaanden vloeide er nog massaal geld weg van de rekeningen in landen zoals Griekenland en Spanje. Investeerders trokken zich ook terug. Miljarden euro’s werden ondergebracht in veilige landen zoals Duitsland. Maar de exodus van kapitaal uit de zuiderse landen is gestopt en is zelfs lichtjes gekeerd. Spaanse en Griekse banken zien weer geld binnen komen in plaats van weg te vloeien. De Duitse Bundesbank meldt ook dat de tekorten in het Target2-systeem (een settlement-systeem voor handel tussen Europese landen) lichtjes afnemen. De tekorten in dit systeem kunnen landen als Duitsland tientallen miljarden kosten als een land alsnog uit de euro zou stappen. Vlak voor de legendarische uitspraken van Mario Draghi had Duitsland nog recht op € 751 miljard in het Target2-systeem. Deze vordering is nu gezakt naar € 656 miljard. Nog steeds een gigantisch bedrag, maar het gaat de goede kant op. De totale schuld van Italië, Spanje, Portugal en Griekenland samen bedroeg voor de speech van Draghi € 989 miljard, dit is gedaald naar € 902 miljard tegen eind oktober (de laatst beschikbare data). De situatie is nog steeds heel precair. Er is niet veel nodig om Mario Draghi in actie te laten schieten. Maar zijn actie heeft de markten gerust gesteld en het vertrouwen keert stilletjes aan terug. Er is nog hoop dat de banken uit de probleemlanden alsnog de dans ontspringen.