In zijn maandelijkse nieuwsbrief zette James Rickards uiteen waarom Amerika het de Chinezen toelaat om goud te accumuleren. Allereerst wordt door vele de goudreserves van een land uitgedrukt in percentages van de totale reserves van een centrale bank. Vanuit deze hoek bekeken bestaat één procent van de Chinese reserves uit goud. De reserves van Amerika daarentegen bestaan maar liefst voor 70 procent uit goud. Maar dit cijfer zet je al snel op het verkeerde been. Zo beschikt China over een gigantische berg dollars dankzij haar export naar Amerika en het grootschalig opkopen van Amerikaans staatspapier uit het verleden. Maar waarom zou de Amerikaanse centrale bank ook over een gigantische dollarreserve moeten beschikken als ze deze op ieder moment zelf kan drukken? Niet nodig! En om die reden valt het percentage van goud in Amerika veel hoger uit ten opzichte van haar totale reserves. Beter drukt men de goudreserve van een land uit ten opzichte van het Bruto Binnenlands Product, een optelsom van alle goederen en diensten dat een land in een jaar produceert. Dan kom je ineens op hele andere getallen uit. Op dit moment, met de huidige marktprijzen bezit Amerika een goudreserve van 2,7 procent ten opzichte van het BBP. Voor Rusland idem dito, een goudreserve van 2,7 procent ten opzichte van de grootte van de Russische economie. Europa beschikt over een goudvoorraad van maar liefst 4 procent. Maar het grote China, dat een enorme groei doormaakt en onlangs Japan is gepasseerd in de ranglijst van grootste economieën, bezit volgens de ‘officiële cijfers’ een reserve waarvan slechts 0,7 procent bestaande uit goud. Maar indien men voor China uitgaat van een ‘onofficiële’ (maar wel realistischere) goudvoorraad van 4.000 ton, dan staan het land in de ranglijst nu naast Rusland en Amerika. Maar dat is voor China nog niet genoeg gezien de enorme potentie en groeistuipen.
China goud en dollars
De meest recente tabel die we konden vinden die dit alles in beeld brengt dateert uit juni 2014. Hieruit valt duidelijk op te maken dat China een enorme inhaalslag maakt, terwijl de Russen naar ratio zelfs over meer goud beschikken dan de Verenigde Staten. De eurozone blijkt verder niet bepaald verlegen te zitten om goud en doet met 3,5 procent aan goudreserves (ondertussen 4 procent) ten opzichte van het BBP zeker geen slechte zaken. Maar dan nu het probleem: wat nu als de markt de goudprijs gaat bepalen met als gevolg een enorme prijsstijging van goud? De verhoudingen lopen dan compleet uit elkaar. Met een goudprijs van bijvoorbeeld $3.000 per troy ounce blijkt China ineens veel te weinig goud te bezitten ten opzichte van haar economie en zal daardoor een hele andere weg varen wanneer een systeem reset uitgevoerd zal worden. Met het huidige prijspeil is China nog in staat te accumuleren totdat haar reserves het juiste niveau hebben gehaald. Pas dan mag de bus vertrekken.
Hedge tegen devaluatie dollar
Waar het op neerkomt, is dat China in staat moet zijn haar dollarreserves volledig te kunnen hedgen wanneer een devaluatie, welke door een reset geïnitieerd kan worden, aan de orde is. Zonder een dergelijke hedge zou de reserve van China enorme waarde kunnen verliezen. Dit zou funest kunnen zijn voor de Amerikaanse consumenten economie. Amerika is enorm afhankelijk van de goed geprijsde spullen uit China om haar op consumptie gedreven economie op gang te houden. Een land als China met een gigantische dollarvoorraad kun je dan ook maar beter te vriend houden, vooral als je een dollarstandaard in stand wilt blijven houden. Daarom mag China, maar ook elke andere slimmerik die dit spel begrijpt, tegen enorm gunstige prijzen goud accumuleren totdat China het een niveau bereikt heeft dat past bij de omvang van haar economie. Dan zal de boot pas vertrekken en zal iedereen die goud in zijn portefeuille heeft over een hedge beschikken tegen een zeer waarschijnlijke devaluatie van de met elkaar in oorlog verwikkelde valuta’s.