We gaan even terug naar 1973 toen het Bretton Woods internationaal monetair systeem werd opengebroken. Er werden allerlei redenen daarvoor opgegeven maar de belangrijkste was toch dat de toenmalige Amerikaanse president Richard Nixon de bondgenoten mee wou laten opdraaien voor de kosten van de Vietnam oorlog. Die hadden daar weinig oren naar en dus koos Nixon maar voor een andere oplossing om zijn doel te bereiken. Dollar en goud werden van elkaar losgekoppeld en dat had tot gevolg dat de Amerikaanse centrale bank naar willekeur dollars begon te drukken. Want de koppeling met het goud was er niet meer. Dat was een lesje dat de FED goed heeft onthouden, ze wisten dat ze indien gewenst op grote schaal dollars mochten beginnen te drukken wanneer ze dat nodig achten. Vooral ene Bernanke heeft dat lesje goed begrepen. Hij heeft tijdens zijn bewind aan het hoofd van de FED de geldpersen op full speed gezet.
Op weg naar een nieuw financieel systeem?
Het gevolg is dat nu de hoeveelheid dollars veel groter is dan de goudvoorraad die in het verleden de waarde van de munt heeft gedekt. Want goud is relatief schaars en ook de prijsstijging in de afgelopen 40 jaar heeft de ongebreidelde geldcreatie onmogelijk kunnen dekken. We zitten nu met de gebakken peren. Zo lang er niets bijzonders gebeurd is er nog niets aan de hand. De FED heeft op het laatste nippertje de lekken geslagen door de ontploffing van de crisis van 2008. Ze heeft echter zo’n kolossale hoeveelheid dollars gedrukt dat het niet meer mooi is om te zien. Eigenlijk is dat geld waardeloos, het heeft alleen op het erewoord van de centrale bank een waarde. Destijds werd er wel nagedacht over een nieuw monetair systeem maar daar werd uiteindelijk geen eensgezindheid over bereikt. Dus werd afgesproken om alles maar blauw te laten. Het ontbreken van een nieuwe standaard voor een financieel systeem kan ons echter nog zuur opbreken wanneer de poppen weer eens aan het dansen gaan. Het Spaargeld Rapport leert u waar u met uw spaargeld beschutting vindt in moeilijke tijden.