Duitsers zijn zot op cash geld en ze hebben daar een heel goede reden voor. Ruim 80% van alle geldtransacties in Duitsland gebeurt met cash geld. Maar daar blijft het niet bij, ook steeds meer Duitse banken en bedrijven zijn op zoek naar eurobriefjes en –munten. Commerzbank, een van Duitslands grootste banken, onderzoekt de mogelijkheid om miljarden aan cash geld in kluizen te bewaren. Dit is toch wel opmerkelijk omdat nog niet zo lang geleden banken nogal allergisch waren voor cash geld. Wat is er nu aan de hand? Ook een van ’s werelds grootste (en Duitse) verzekeraars, Munich Re, liet al weten een voorkeur te hebben voor cash en goud. De reden hiervoor is natuurlijk dezelfde als bij Commerzbank: op deze manier willen ze de straf van de ECB (= negatieve rentevoeten) zo veel mogelijk ontwijken.
Het briefje van €500
Het zal niet toevallig zijn dat de Europese Centrale Bank in dezelfde periode besliste om het briefje van €500 af te schaffen vanaf 2018. Officieel luidt de verklaring dat ze op die manier de criminaliteit willen aanpakken. Maar wie tussen de lijnen leest, beseft dat de ECB de praktijken van Commerzbank, Munich Re en andere cashliefhebbers zo veel mogelijk wil aan banden leggen. Door het grootste nominale betaalmiddel af te schaffen, maakt men de opslag van cash geld duurder en minder aantrekkelijk. De aanwezigheid van cash geld is een doorn in het oog van de centrale bank wanneer ze de rentevoeten verder willen verlagen. Dit wil je niet missen Merk ook op dat de ECB liet weten geen nieuwe briefjes van €500 meer uit te geven vanaf 2018, maar dat het geen richtlijnen heeft meegegeven hoeveel nieuwe briefjes er ondertussen nog gedrukt zullen worden. Het zou dus niet moeten verbazen indien dit bijzonder weinig blijkt te zijn.
Ook Deutsche Bank trekt van leer
Naast de opmerkelijke bewegingen van Commerzbank en Munich Re was er recent ook nog een regelrechte aanval van de Deutsche Bank op het beleid van de ECB. Hun conclusie was dat het losse monetaire beleid van Draghi en Co niet alleen niet meer werkt, maar dat het ook het hele Europese project op losse schroeven zet. Wie enkele jaren geleden had gezegd dat de wereld er nog behoorlijk normaal zou functioneren ondanks dat $10 biljoen aan overheidsobligaties aan een negatieve rentevoet noteert en dat de extremen van het monetaire beleid worden getest, had waarschijnlijk niet lang vrij rondgelopen. En toch is het zover kunnen komen. Maar hoe lang nog?