Ondanks tegengestelde voorspellingen geven de markten toch blijk van vertrouwen in de nieuw verkozen president van Amerika, Donald Trump. Veel nieuwe grote investeringen zullen er vanuit hem geïnitieerd worden voor het verbeteren van de infrastructuur, het bouwen van een moderne muur op de zuidgrens en bijvoorbeeld het omstreden Keystone-pijpleidingsysteem dat grondstoffen zal moeten transporteren van Canada naar verschillende delen in Amerika. Dit alles zal uiteraard bekostigd gaan worden met geld dat Donald ergens zal gaan ‘lenen’.

Zo goed als elke econoom gelooft dat overheidsuitgaven en belastingverlagingen zal leiden tot economische voorspoed. Grofweg $6.000 miljard aan overheidstekorten zullen er gecreëerd worden om de plannen van Donald Trump te kunnen realiseren.

Wereldwijde schuldensanering in aantocht

Toch is het idee dat overheidsuitgaven en overheidstekorten een natie voorspoed zal leveren een fatale misvatting. Porter Stansberry is er heilig van overtuigd dat we aan het begin van een grote ‘credit-default cycle’ staan die zal leiden tot de grootste verplaatsing van welvaart in de geschiedenis. Investeerders kunnen hierop anticiperen mits ze inzien wat er op ons af komt. We zullen in een situatie belanden waar overheden en bedrijven tegenover elkaar gaan afschrijven, een wereldwijde schuldensanering.

Schuldenmarge

Hoewel het concept wel wordt erkent, er wordt nooit naar gekeken. De blijvende afname van de schuldmarge. Je eerste schuld is er meteen één van 100%. Wanneer je € 100 schuld hebt, en daar komt nog eens €100 schuld bij, is je schuld nog maar met 50% gestegen. Met een schuld van €1.000 groeit je schuld nog maar met 10% wanneer daar €100 schuld bij komt. In Amerika is de schuld inmiddels 20.000 miljard dollar (meer dan 100% van het bbp). Deze schuld geraakt inmiddels in een negatieve schuldenmarge. Dit lijkt wiskundig onmogelijk, maar beschouw onderstaande grafiek eens:

Hoewel een stijgende schuld veroorzaakt door hoge overheidsuitgave op korte termijn inderdaad leidt tot voorspoed en welvaart, kunnen we concluderen dat dit op lange termijn zal zorgen voor nog meer pijn. Gemeten ten opzichte van het bruto binnenlands product van Amerika zakt de schuldenmarge inmiddels onder de 0%. En schuld kost geld, vooral wanneer de rente weer toeneemt. En laten we ons nu net aan het einde begeven van een decennialange stierenmarkt in staatsobligaties waar de rente daalde en daalde. Al dit schuldenpapier zal verlopen en zal tegen hogere rentes ververst moeten worden. Een situatie dat het einde zal betekenen voor de Amerikaanse, en wellicht de wereldeconomie. Dit kan maar op slechts één mogelijke wijze vermeden worden: een wereldwijde schuldensanering.