Het kan snel keren op de aandelenmarkt. Afgelopen dinsdag kende Wall Street zijn slechtste dag in een half jaar. Het duurt dan meestal niet lang of het ene doembericht na het andere staat online. Echter het begin van het einde voorspellen, kan je pas achteraf. Is dit opnieuw een hobbel op de weg of een U-bocht terug naar het dal?

Dat woensdag de koopjesjagers hun chequeboek dicht hebben gehouden, is in ieder geval geen goed teken. Maar uiteraard is er meer nodig dan een daling van een paar procenten om een defensieve houding aan te nemen.

Toch lijken de markten wakker te worden van de Trump Dream. En dan wacht er mogelijk een onaangename realiteit. Op korte termijn wordt de aandelenmarkt gedreven door sentiment, maar op lange termijn wordt de aandelenmarkt gedreven door winst. En juist daar wringt het schoentje.

Ondanks alle boekhoudkundig ‘gefoefel’ en ondanks $1.700 miljard inkoop van eigen aandelen staat de ‘aangepaste’ winst voor de bedrijven uit de S&P 500 op $109. Dit is hetzelfde niveau als januari 2014.

Exclusief de effecten van boekhoudkundig ‘gefoefel’ stonden de winstcijfers van de 500 grootste bedrijven uit de Verenigde Staten in het 4^e kwartaal 2016 op hetzelfde niveau als in 2011. Toch kon de S&P 500 sinds die periode met 87% stijgen.

Het enige dat in die periode dus kon stijgen, was de koers/winst verhouding. De laatste 3 jaar explodeerde de koers/winst verhouding met 47% van 18,15 begin 2014 tot 26,64 begin deze week. En er is dit jaar duidelijk een versnelling te zien.

Nu is het niet ongewoon voor een aandelenmarkt om door periodes te gaan waar de koers/winst verhouding alleen maar stijgt. Dat is de cyclus van de aandelenmarkt. De huidige cyclus duurt echter al 57 maanden, de langste cyclus ooit. De vorige langdurige cyclussen eindigden in 1987 (Black Monday), 2000 (einde internetbubbel) en 2009 (financiële crisis).

Bron: Zerohedge