Zelfrijdende auto’s zijn niet alleen maar toekomstmuziek, maar de nieuwe realiteit van vandaag. Grote bedrijven met veel financiële middelen proberen ijverig leven te blazen in de zelfrijdende auto. Zo heeft Apple onlangs $1 miljard geïnvesteerd in de Chinese mobiliteitsdienst Didi, een duidelijk signaal dat het bedrijf interesse heeft om deze markt te betreden. Onderwijl is Tesla sterk aan autonoom rijden aan het tillen en heeft het diverse ingenieurs bij Apple weggekaapt om zelf een technologische infrastructuur op te bouwen. Maar ook traditionele autofabrikanten stappen in, zoals General Motors, welke onlangs de startup Cruise Automation heeft overgekocht. Hoe dan ook, zitten we te midden van een versmelting tussen computertechnologie en de automobielindustrie. Zelfrijdende voertuigen zijn het middelpunt van deze transformatie.
Maar waarom? Moeten we echt álles automatiseren?
Voorstanders zullen de verbeterde veiligheid aanvoeren. Stervelingen zijn feilbaar en het automatische voertuig kan veel risico’s wegnemen. Neem bijvoorbeeld lange afstand chauffeurs, een gevaarlijk beroep waar uitputting vaker tot ongelukken leidt. Een bedrijf zoals Otto richt zich erop om vrachtwagens te reviseren met zelfrijdende systemen. Alhoewel chauffeurs nog steeds het stuur zullen moeten overnemen in kritische situaties, hoeven zij niet altijd actief te zijn.
Weten we het zeker? Maakt deze automatisering ons niet luier?
Mogelijk! Nicholas Carr belicht dit thema in het boek The Glass Cage, waarin een vergelijk wordt getrokken met commerciële luchtvaart. De autopiloot bestuurd vliegtuigen al vele decennia, welke vaardigheden van piloten mogelijk al hebben gedegradeerd. “Er is groeiend bewijs dat recentelijke uitbreiding in automatisering ook onze cognitieve functies kunnen stremmen,” schrijft hij. Tijdens de jacht naar universele automatisering, vervolgt hij, riskeren we te vervallen in ‘zelfgenoegzaamheid door automatisering’. Deze conditie slaat erop dat “computers ons in slaap wiegen met een vals gevoel van zekerheid”. Als de volgende catastrofe zich voltrekt, zullen wij niet meer in staat zijn om adequaat te reageren.
Maar wacht even. Tesla heeft toch al een zelfrijdende auto?
Soort van. Het voertuig vereist nog veel menselijk handelen; de Model S kan remmen, van baan verwisselen en sturen onder bepaalde omstandigheden. Zoals met Otto’s autonome vrachtwagens, zal Tesla nog altijd een oplettende chauffeur achter het stuur behoeven. Daarom zijn zulke systemen meer assistent dan een volledig geautomatiseerde chauffeur.
Dus wat is nou eigenlijk het probleem?
Gedeeltelijke automatisering kan mensen verleiden tot riskant gedrag achter het stuur, zoals chatten of beschonken rijden. Als alle voertuigen zonder menselijke chauffeur rijden, zullen er mogelijkerwijs minder ongelukken zijn in de wereld. Tegelijkertijd zijn we nog ver verwijderd van het punt dat iedereen zijn of haar rijbewijs op zou geven. Totdat het zover is introduceren we, mogelijk, een geheel nieuwe risico-categorie.
Waar gaat het dan naar toe?
Uiteindelijk beweegt de wereld zich richting het einde van privébezit van auto’s. Bedrijven als Uber en Lyft investeren in autonome technologie; een vloot robot taxi’s zou de inefficiënte menselijke onderaannemer kunnen vervangen. Als zij slagen, is het best mogelijk dat onze transport infrastructuur overgedragen wordt aan private belangen – en in dit proces kunnen wij veel individuele autonomie kwijtraken.
Is dat realistisch? Zijn bestuurderloze voertuigen werkelijk mogelijk?
Het is niet alleen mogelijk, maar autonome voertuigen zijn al meer dan een decennium realiteit. In 2005 slaagden een handjevol deelnemers erin om DARPA’s race te voltooien; 206 kilometer parcours door onherbergzaam woestijnlandschap, geheel zonder menselijke bestuurders. Recentelijke zijn Google’s zelfrijdende auto’s gesignaleerd rondom Mountain View, Californië.
Hoe is dat mogelijk?
Deze voertuigen bevatten een veelvoud aan complexe systemen. Met camera’s wordt er gescand naar obstructies en lazers schetsen een 3D model van het terrein. Tezamen zijn zij ingeplugd in GPS systemen en kunnen toekomstig zelfs verbonden worden met verkeersinformatiediensten. Maar het belangrijkste element in deze voertuigen zijn de ‘machine-learning’-algoritmes, welke alle onderliggende systemen samenvoegt. Het blijft moeilijk om te anticiperen hoe een voertuig zal presteren onder diverse omstandigheden – en dit maakt het moeilijk om vooraf afdoende te trainen of voorprogrammeren. Het machine-leren stelt een voertuig in staat om lessen te trekken uit voorgaande ervaringen, zodat het beter zal kunnen reageren op onverwachte omstandigheden.
Zijn er limitaties?
Zelflerende machines werken tot een bepaalde hoogte. Zo zijn Google’s zelfrijdende auto’s prima in staat om door Mountain View te verplaatsen, omdat er ondertussen een gedetailleerd model is gevormd van de regio. Als we deze voertuigen in een ander deel van de wereld loslaten, zullen de prestaties lijden. In 2014 had Google slechts 2000 mijl van de ruwweg 4 miljoen mijl asfalt in Amerika in kaart gebracht. Om deze reden zullen zelfrijdende voertuigen hun nut mogelijk eerder bewijzen in plaatsen als Dubai, waar de omgeving en uitvloeiende onzekerheden makkelijker beheerst kunnen worden.
Het blijkt dat we niet aan zelfrijdende voertuigen ontsnappen. Hoe lang hebben we nog?
Waarschijnlijk gaat de omslag niet heel lang meer duren. Er wordt al gespeculeerd dat tegen 2030 veel autofabrikanten enkel voertuigen op de markt brengen met een hoge mate van autonomie. Halverwege de 21ste eeuw zal er een totale kentering hebben plaatsgevonden, waarbij alle wegvoertuigen over een zeker mate van autonomie beschikken. Voordat het zover is zal regelgeving moeten worden aangepast. Momenteel is wetgeving hoogstens op regionaal niveau actueel met deze technologie. Uiteindelijk zal meer uniforme regelgeving moeten komen. Mogelijk zal dit gestuwd worden door nieuwe commerciële toepassingen voor de zelfrijdende auto die spoedig het daglicht gaan zien.
De legale marihuana sector is een miljardensector die de meeste beleggers nog moeten ontdekken
Bedrijven in deze sector groeien als kool. De industrie legaliseert in snel tempo. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer deze aandelen op de radar van grote beleggers verschijnen.
Wij geloven dat deze aandelen een gigantisch potentieel hebben. Geen valkuilen of cowboy-aandelen, maar gedegen en diepgravend onderzoek vind je in onze Marihuana Special, inclusief de 5 beste aandelen in deze nieuwe miljardensector.
