Degene die het advies van Gary Shilling de laatste 30 jaar heeft opgevolgd, zouden nu zeer welvarend moeten zijn. Gary is eigenaar van het consultancy bedrijf “A. Gary Shilling & Co., Inc.”, en is schrijver van het boek “The Age of Deleveraging: Investment Strategies for a Decade of Slow Growth and Deflation” dat hij in 2010 heeft uitgegeven. In 1998 schreef Gary al over deflatie in zijn boek “Deflation: How to Survive and Thrive in the Coming Wave of Deflation“. Volgens Gary heeft de wereld voornamelijk met inflatie te maken in oorlogstijd wanneer overheden oorlogen met grof geld moeten bekostigen, maar tijdens vredige periodes wanneer de productiviteit toeneemt, zien we het inflatiecijfer naar beneden zakken. Op dit moment begeven we ons in een fase waarbij oorlogsuitgaven naar een lager niveau zakken. Gary omschrijft het fenomeen waar de economie van fiscale stimulus wordt afgeknepen en belastingen verhoogd worden omdat de economie, zo schijnt het, aantrekt dankzij de geldinjecties waarvan de eerste in 2009 werden toegediend. Nu hebben we echter te maken met zeer trage tot negatieve groei dat ten grondslag ligt aan de huidige economische ellende. Momenteel draait het om schuld afbouw. Een dergelijke trend duurt gemiddeld tien jaar, maar door de enorme lage groei ziet het er naar uit dat deze “deleveraging” nog veel langer gaat duren.

Schuldafbouw en deflatie duren langer dan eerst gedacht

Lage lonen dragen ook niet bij aan een versnelling in de economische groei. Bedrijfswinsten hebben dan wel een spurt gemaakt, dit ging dan wel ten koste van veel banen en het drukken van kosten. Leuk voor bedrijven, maar loonlijsten en salarisstroken gingen er niet beter door uitzien. Als de consument hierdoor niet snel kan gaan consumeren, dan zijn trage groei en deflatie een zekerheid voor de toekomst. Verder zijn er ook geen andere bronnen in de wereld die de economie vooruit zullen helpen. China koelt af, ondanks enorme groeicijfers die wel met een korrel zout moeten nemen. China’s PMI (Purchasing Managers Index) cijfer neemt als maar af. Japan zit al 20 jaar in een deflatiespiraal en verkeert nu zelfs in een depressie. Ook zal Europa de kar niet trekken daar de economie nauwelijks van de grond komt. Ontwikkelingen van lage tot zelfs negatieve groei leiden tot dalende grondstofprijzen, deflatie en devaluatie in competitieverband. De CRB commodity index leek al te nijgen naar een seculaire berenmarkt, maar hield nog stand totdat de olieprijs zich ineens als een baksteen naar afgrond begaf. De Saoedi’s hebben geen zin om elke keer de leidende rol te moeten spelen in het terugschroeven van de oliekraan om het prijsniveau op pijl te houden. Het is verder niet de intentie van de Saoedi’s om de Amerikaanse fracking revolutie een hak te zetten. Het is meer dat de Saoedi’s nu eens de valsspelers op de markt wilt straffen voor het kunstmatig hooghouden van de olieprijs. Voor de Saoedi’s ligt de ondergrens op $10 tot $20 voor een vat olie en zij zullen het spel dan ook winnen. De Amerikanen en Russen zullen in dit spel verliezen. Beide van deze landen kunnen zeer slecht tegen een lage olieprijs en zo lijken de Saoedi’s hier het lot van de Westerse economie in handen te hebben.