Italië gaat al enige tijd door een verdoken bankencrisis. Maar weinigen staan erbij stil hoe zwaar de gevolgen kunnen zijn, in Italië maar ook in Europa. Een faillissement in Italië kan een nieuwe domino op gang brengen en dan is er meer geld in gevaar dan de meeste mensen nu durven vermoeden.
Europese regelgeving zorgt ervoor dat de ECB niet rechtstreeks kan optreden om een bank te redden. Ook mag een overheid niet optreden met belastinggeld, enkel in uitzonderlijke omstandigheden. Blijft er nog over: bail-ins.
De strategie van bail-ins werd ontworpen om een eerlijke concurrentie en financiële stabiliteit te brengen. Het beschermt landen zoals Duitsland van faillissementen in andere Europese landen. Het weerhoudt de ECB om (nog) meer geld te printen en zo het gevaar op inflatie te vergroten.
Wie draait er dan wel op voor de kosten bij een bankfaling?
Bij een bail-in zijn het de investeerders die voor de kosten opdraaien. Dit zijn in eerste instantie aandelen- en obligatiehouders maar ook … spaargeld. Het geld dat op jouw spaarrekening staat wordt beschouwd als een vordering aan de bank. En volgens de Europese regelgeving wordt dat gelijkgesteld met een investering.
Er is natuurlijk de depositogarantie tot €100.000. Voor veel mensen is dit voldoende. Maar voor veel andere mensen die goed verdienen en/of al heel hun leven sparen of voor bedrijven die leveranciers en personeel moeten betalen, kan het bedrag op een spaarrekening veel hoger liggen dan €100.000.
Een spaarrekening wordt historisch gezien nog steeds beschouwd als een veilige belegging. In ruil voor die veiligheid bracht een spaarrekening minder rente op. Maar van die verhouding is vandaag totaal geen sprake meer, in tegendeel.
Vandaag is een spaarrekening een risico zonder de nodige compensatie.
Het neveneffect hiervan is dat de bail-in strategie van Europa de kans op een bankrun gevoelig groter maakt, vooral bij de grote spaarders. Wanneer een bankrun bekend wordt, is het spaargeld zijn status van veilige haven kwijt.
Hoe meer mensen beseffen dat spaargeld behandelt wordt als een belegging, hoe meer de spaarders zich ook zullen gedragen als beleggers.
De gevolgen daarvan kunnen desastreus zijn.
- Een deel van de bevolking kan beslissen dat spaargeld beleggingen zijn zonder opwaarts potentieel. Deze zullen zich steeds meer richten tot de aandelenmarkt.
- Anderen zullen besluiten dat ze een echte veilige haven willen en zullen hun toevlucht zoeken naar goud en cash.
Een bankencrisis in Italië kan dus diepe wonden slaan die voelbaar zullen zijn over heel Europa.
Bron: Forbes
