Bij grondstoffen komt het dikwijls neer op simpele feiten: is er een tekort: gaat de prijs stijgen, is er een overschot: gaat de prijs dalen. Wie herinnert zich nog de film On the Nickel uit de jaren ’80’? Het gaat over een alcohol verslaafde die uit een diep dal kruipt, net als het metaal nikkel dat ook nu uit een diep dal kruipt. En als de fundamenten bij een grondstof eens terug meezitten, kan het mooie verhaal lang duren. De prijs voor Nikkel steeg dit jaar al met 50% en er lijkt nog steeds geen einde in zicht te zijn. Indonesië is een dominante speler op de Nikkelmarkt, het neemt ongeveer 33% van de globale productie voor zijn rekening. In 2009 verbood Indonesië al eens de export van nikkel om de waarde van zijn grondstoffenindustrie te verhogen.  Deze ban bleef echter niet lang duren. In januari van dit jaar verbood de Indonesische overheid ineens export van alle minerale ertsen. De bescherming van de Indonesische grondstoffencultuur is helemaal terug. Hierdoor verdwijnt de productie van 450.000 ton nikkel van de globale markt.

Deze grondstof kan nog verder stijgen

China is de grootste importeur van nikkel uit Indonesië. Door de ban zal China snel door zijn voorraad nikkel heen zitten. Uiteraard zal men andere opties onderzoeken buiten Indonesië, maar de realiteit leert ons dat er niet veel andere mijnen zijn die hun productie kunnen verhogen. Daarnaast hebben we ook nog de sancties tegen Rusland. Rusland is niet alleen bekend voor zijn grondstoffen, het staat ook bekend voor de recyclage van verbruikte grondstoffen. De sancties zullen nog meer tekorten bezorgen voor nikkel. Het verbruik van nikkel neemt met 4% per jaar toe en het verbruik van roestvrij staal inclusief nikkel groeit met 6% per jaar. De wetten van de economie leren ons een simpele waarheid: dalende productie maal stijgende vraag = hogere koersen. Wilt u ook geld verdienen op de beurs? Klik hier