Olie-, gas- en kolenproducenten zien zich geconfronteerd met toenemende risico’s op rechtszaken en claims wegens vermeend klimaatmisbruik nu wereldleiders oprecht de CO2-uitstoot lijken te willen terugdringen, zo waarschuwt Bank of America:
De alarmbellen gaan af wat betreft deze staartrisico’s. De klimaatconferentie in Parijs [van 30 november tot 11 december] wordt waarschijnlijk een mijlpaal die het doek laat vallen voor delen van de fossiele brandstoffen-industrie. Het is een enkele reis naar een koolstofarmere economie.
155 landen die goed zijn voor 88% van de CO2 uitstoot dienden al gedetailleerde plannen in wat betreft reductie van de koolstofuitstoot. Volgens Christiana Figueres, topofficial van de VN, heeft de fossiele industrie amper nog mogelijkheden het debat te beïnvloeden:
Dit is niet meer tegen te houden. Men kan lobbyen tot men een ons weegt, maar de ingezette koers is niet meer te veranderen.
China is nu, in tegenstelling tot voorheen, aan boord. Het land geeft momenteel al meer uit aan hernieuwbare energie dan welk ander land ook. En in 2017 starten de Chinezen een eigen emissiehandelssysteem.
Kolen, olie, gas: stranded assets?
Wat de precieze uitkomst van ‘Parijs’ ook zal zijn, zeker lijkt dat een aanzienlijk deel van de reserves van de fossiele industrie nooit uit de grond zal komen. Deze reserves staan in de klimaatdiscussie bekend als zogenaamde ‘stranded assets‘. Bovendien bestaat het risico dat partijen die nadelen ondervinden van klimaatverandering claims zullen indienen. Denk bijvoorbeeld aan het eiland Tuvalu, dat tegen 2050 onder de zeespiegel kan zijn verdwenen. De VN liet al wat proefballonnetjes hierover op. Mark Carney, de Goldman Sachs bankier die nu hoofd is van de Bank of England, trekt een voorzichtige parallel met asbestclaims. Die zijn over de jaren opgelopen tot $ 85 miljard. Carney:
Het is nog te vroeg om een directe analogie te trekken. Eerdere klimaatrechtszaken zijn mislukt. Maar de risico’s zijn significant, onzeker en non-lineair.
Of er mogelijkheden zijn om de uitstoot op korte termijn te reduceren is overigens maar de vraag. Zo heeft biomassa een klimaatneutraal imago. De European Environment Agency concludeerde in 2011 echter dat daarbij sprake is van “een foutieve veronderstelling die resulteert in een serieuze boekhoudfout”. Het negeert de decennia die het kan duren voordat het bos de uitgestoten CO2 weer opneemt, als het al terug groeit. Ook verdwijnt met het omhakken van de boom onmiddellijk de capaciteit om CO2 te absorberen. Climate Central laat in het opiniestuk ‘Pulp Fiction‘ dan ook geen spaan heel van het Europese beleid om over te schakelen van kolen op houtpellets uit de VS.
<<< Deze kleine sector belooft een industriële revolutie >>>
