De afgelopen jaren werd bij de economen Keynes weer op een voetstuk gezet. De centrale banken van de wereld volgden een monetaire politiek gebaseerd op de principes van deze vooraanstaande economie. Maar Keynes lijkt zijn beste pijlen te hebben verschoten en dat belooft niet veel goeds voor de investeerders. De Amerikaanse centrale bank heeft het voorbeeld gegeven door uit te pakken met Quantitative Easing of QE maar heeft daarbij alleen bereikt dat het opgetekend economisch herstel het zwakste is geworden sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Zonder de steun van de Fed had de Amerikaanse economie zich waarschijnlijk nauwelijks herpakt. Eigenlijk is het probleem met Quantitative Easing of QE heel eenvoudig: geen van de aangekondigde programma’s zijn groot genoeg om de economie weer op gang te krijgen. Zelfs Japan, dat de zaken heel grootscheeps heeft aangepakt, slaagde er niet in om economisch orde op zaken te stellen.

Wat probeert Japan ons te vertellen?

De boodschap vanuit Japan kan onheil betekenen voor de markten want de betekenis van het falen van Abenomics reikt veel verder dan alleen het land zelf. Het betekent namelijk niet meer of niet minder dan dat de centrale banken van de wereld aan het einde van hun Latijn zijn gekomen. Ze hebben alle beschikbare middelen uitgeput en hun inspiratie is volledig opgebruikt. Dat betekent concreet dat ze met lege handen zullen staan wanneer een volgende crisis uitbreekt. De reikwijdte van deze boodschap is blijkbaar nog niet volledig doorgedrongen tot de investeerders. Die laten zich namelijk nog altijd in slaap wiegen door de hoera boodschappen die bijvoorbeeld door de Fed en de ECB de wereld ingestuurd worden. De centrale banken zijn namelijk in een fase beland dat ze de realiteit aan de kant hebben geschoven en kost wat kost met een goed nieuws show willen uitpakken. Bent u op zoek naar zekerheid in de vorm van goud en zilver? Klik hier