Laat ons even terug gaan in de tijd, enkele maanden volstaan al. Nauwelijks twee maanden geleden onderging Griekenland de grootste sovereign bond restructuring ooit. De bezitters van Griekse obligatiehouders werden gedwongen stevige verliezen te slikken, willen of niet. Griekenland kan nu een volgend triest dieptepunt neerzetten door het eerst geïndustrialiseerd land te worden dat officieel failliet gaat. De regering die er misschien komt heeft 30 dagen de tijd om te beslissen al dan niet rente te betalen op obligaties in Yen met een coupon van 4,5 %. De pest of de cholera Er moet ook een beslissing vallen over een floating-rate note die 10 jaar geleden werd uitgegeven. Word die terugbetaald of word die niet terugbetaald? Wanneer Griekenland ‘neen’ zegt zal dit als een signaal geïnterpreteerd worden dat de Euro-crisis in een nieuwe dimensie is aanbeland. De keuze is verschroeiend: dokken of een default. Een ‘ja’ zou namelijk betekenen dat buitenlanders voluit worden betaald terwijl de Griekse spaarders (die obligaties van het land kochten) met de ijzeren vuist werden behandeld. ‘Neen’ zou Griekenland in dezelfde categorie als Argentinië doen belanden. Iedereen weet dat dit land met weinig respect werd behandeld toen het niet meer met centen over de brug kwam.