Australië is een land dat meestal over het hoofd wordt gezien, al was het maar omdat het aan de andere kant van de wereld ligt. In de afgelopen jaren hebben de Australiërs nochtans een merkwaardig parcours doorlopen en dat had alles te maken met de opkomst van China als economische grootmacht. De Australische mijnbedrijven hebben namelijk de grondstoffen geleverd die de Chinese economie hebben doen groeien. Enorme scheepsladingen steenkool, ijzererts, etc. hebben Australië verlaten met de Chinese havens als eindbestemming. Als toeleverancier van China heeft de Australische economie uiteraard ook een sterke impuls gekregen.

Australië in dienst van China

Maar elke medaille heeft zijn keerzijde. In het geval van Australië hebben de investeringen tijdens de afgelopen jaren zich hoofdzakelijk gericht op de mijnbouwsector. Inderdaad, met de bedoeling om de Chinezen op hun wenken te bedienen. Andere sectoren werden eerder stiefmoederlijk behandeld. Dat dreigt zich nu tegen de Australiërs te keren, want hun economie is veel te eenzijdig op commodities gericht. China is volop bezig om de overstap te maken van een export- naar een consumptiegerichte economie en zal dus in de toekomst (waarschijnlijk) minder grondstoffen nodig hebben. En hier wringt natuurlijk het schoentje. Op haar beurt zal de Australische economie het nu meer van binnenlandse consumptie moeten hebben maar de sectoren die zich daar op focussen werden qua investeringen verwaarloosd. Australië exporteert nog altijd meer naar China dan Frankrijk, Duitsland en Italië samen. Gezond kan een dergelijke afhankelijkheid bezwaarlijk genoemd worden. Zal het onheil ditmaal van down under komen? Het valt niet uit te sluiten wanneer de Australische economie er niet snel genoeg in slaagt om een bocht richting consumptie te maken. Tegenvallende macrocijfers kunnen in de komende maanden onheil op de markten veroorzaken, ook buiten Australië zelf. Waakzaamheid is daarom geboden. Voorkom onnodige fouten – Download de BEURSBIJBEL