Particuliere beleggers behoren tot de groep van beleggers die het minst goed presteren op de aandelenbeurs. Dit komt omdat particuliere beleggers heel slecht leren uit hun fouten maar ook omdat ze zich dikwijls laten vangen door de leugens die de grote beleggers verspreiden. The Wall Street Journal’s Jason Zweig legt bijvoorbeeld een van de grootste pijnpunten bloot waar de meeste particuliere beleggers zich steeds aan laten vangen. # 1. De aandelenmarkt is er niet voor u Het enige dat u als kleine belegger onder controle hebt, is de hoeveel geld die u kunt sparen. U moet niet op de aandelenmarkt tellen om uw vermogen te vergroten. Wanneer u steeds meer risico moet nemen om uw vermogen op te krikken, dan komt dat omdat u niet genoeg spaart. De aandelenmarkt interesseert zich niet in uw risicoprofiel en nog minder in uw rendement. U krijgt het rendement dat de markt u geeft, het beste wat u kunt doen om uw vermogen te laten groeien is door meer te sparen.
# 2. Pas op met beleggers die exact weten wat er gaat gebeuren Zekerheid en te veel zelfvertrouwen zijn 2 begrippen die op de financiële markten zorgen voor verliezen. Wanneer iemand met 100% zekerheid kan vertellen wat er gaat gebeuren, is dat een reden om sceptisch te worden. Goede analisten bieden steeds een kader om in te werken, geen zekerheid.
# 3. Nieuw is niet altijd beter In 1970 waren er 361 beleggingsfondsen in de Verenigde Staten, nu zijn er dat meer dan 8.000 plus nog eens meer dan 7.000 ETF’s. Beleggers worden dan ook steeds in een richting geduwd om op de nieuwste trends te springen om toch maar niet de boot te missen. De grote meerderheid van die fondsen laten het na verloop van tijd echter afweten, slechts een handvol wordt succesvol. Beleggers moeten sceptische zijn ten opzichte van nieuwe producten, tenzij ze perfect weten hoe het werkt en waarom ze er in zouden beleggen.
# 4. Risico is niet gemakkelijk te beheersen Veel particuliere beleggers gaan er steeds van uit dat ze de risico’s van de aandelenmarkt tijdig kunnen inschatten. Begin jaren ’90 ging het LTCM fonds failliet wat op dat moment de aandelenmarkt bijna meesleurde in de afgrond. LTCM was een fonds opgericht door Nobelprijswinnaars in de economie en zelfs dat fonds kon de risico’s niet juist inschatten. Beleggers vertrouwen veel te veel op modellen die ooit een bepaalde periode goed werkten, maar geen enkele trend of model blijft eeuwig correct. Er zal nooit een perfect instrument zijn om risico’s in te schatten.
